Polskie miasta konkurują między sobą w inwestycjach infrastruktury rowerowej. Głównym parametrem plasującym je w rankingu jest długość posiadanych ścieżek rowerowych. Czy długości tras dla rowerzystów dają rzeczywisty obraz sytuacji ruchu rowerowego w miastach i warunków jego rozwoju? Okazuje się, że miernik kilometrów to zbyt mało, by wyciągać właściwe wnioski. Mało tego, ten nagminnie przytaczany wskaźnik fałszuje obraz rzeczywistości.
Obraz sytuacji ruchu rowerowego dużych miast prezentuje raport przygotowany przez Sabinę Lubaczewską we współpracy z Cezarym Grochowskim. Opracowanie wydane zostało przez Wrocławską Inicjatywę Rowerową. Publikacja jest efektem projektu „Rowerowa sieć społecznego nadzoru polityki transportowej w polskich miastach” współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Publikacja z 2011 roku nic nie traci na aktualności, a szczególnie aktualne pozostają zawarte tam wnioski i postulaty. Ogólnopolska sieć organizacji rowerowych „Miasta dla rowerów” (www.miastadlarowerow.pl) poleca tę lekturę zwłaszcza tym, którzy myślą nad tym, jak zoptymalizować swoje działania prorowerowe. Zaleca więc tę lekturę przedstawicielom samorządów, np. początkującym oficerom rowerowym oraz działaczom rowerowym, którzy zastanowią się czego powinni się w pierwszej kolejności domagać się od władz swoich miast.
Raport powstał jako efekt analizy polityk rowerowych 12. polskich miast: Białegostoku, Bydgoszczy, Gliwic, Krakowa, Lublina, Łodzi, Poznania, Radomia, Szczecina, Torunia, Warszawy i Wrocławia. Materiałem bazowym publikacji były społeczne raporty na temat infrastruktury rowerowej wykonane przez lokalnych działaczy organizacji rowerowych. Opracowanie przedstawia ogólną charakterystykę ruchu rowerowego w polskich miastach, umocowanie ruchu rowerowego w dokumentach miejskich i instrumenty realizacji polityki rowerowej. Dokonuje też oceny najważniejszych elementów systemów komunikacji rowerowej oraz podsumowuje udział społeczny w tworzeniu polityk rowerowych miast.
Autorzy raportu jako podstawowy wniosek postawili tezę o niewykorzystywaniu przez samorządy dużych polskich miast potencjału tkwiącego w ruchu rowerowym. Uważają, że polityki rowerowe prowadzone w polskich miastach były, jak dotąd, i są w przeważającej części zbiorem przypadkowych i nieefektywnych działań, nie dających realnej szansy na sukces. Rekomendują jako podstawę wszelkich działań wykonanie rzetelnej diagnozy stanu wyjściowego. Na nią powinny złożyć się badania ruchu, a także szczegółowa inwentaryzacja istniejącej infrastruktury oraz diagnoza barier rozwoju ruchu rowerowego. Autorzy raportu podkreślają, że dopiero zgromadzenie kompletu danych wyjściowych pozwoli podjąć racjonalne decyzje co do celów i sposobów działania, określić priorytety i przeprowadzić późniejszą ewaluację. Równocześnie zastrzegają, że bez podstawowej wiedzy wszystkie podjęte działania będą miały charakter prowizoryczny i obarczone będą bardzo dużym ryzykiem nieskuteczności. Zgromadzone więc odpowiednie dane pomogą władzom miast z powodzeniem podjąć świadomą decyzję, co do umiejscowienia ruchu rowerowego w polityce transportowej oraz przyjąć właściwą strategię rozwoju ruchu rowerowego, umożliwiającą konsekwentne wdrożenie koncepcji tras rowerowych i standardów ich realizacji.
AS
Źródło: Miasta dla rowerów; publikacja dostępna do pobrania http://miastadlarowerow.pl/index_download.php?dzial=2&kat=8&art=2
