Spis treści

Pierwsza to asfalt porowaty. Tym coraz bardziej powszechnie stosowanym terminem określa się mieszanki o nieciągłym uziarnieniu i zawartości wolnych przestrzeni powyżej 15%v/v. Ze względu na dużą liczbę wolnych przestrzeni powietrze odpowiadające za hałas na styku opony z nawierzchnią ulega rozproszeniu, redukowany jest efekt rozprężenia powietrza pod ciśnieniem na powierzchni drogi, a tym samym hałas.

Ujemna tekstura asfaltu porowatego (na powierzchni warstwy ścieralnej więcej jest pustych przestrzeni niż elementów wystających) przyczynia się w znaczący sposób do zmniejszenia generowanego hałasu. Dodatkowymi zaletami asfaltu porowatego, poza redukcją hałasu, jest zmniejszenie zjawiska akwaplanacji poprzez sprawniejsze odprowadzenie wody z nawierzchni, zwiększenie szorstkości, duża odporność na deformację oraz zmniejszenie oślepiania przez odbijanie świateł reflektorów pojazdów od powierzchni warstwy ścieralnej.

Duża ostrożność w stosowaniu tego typu mieszanki w Polsce, pomimo niezaprzeczalnych korzyści, wynika głównie z tego, że jej główna zaleta, czyli duża otwartość struktury, stanowi również jej podstawową wadę. W polskich warunkach klimatycznych bardzo trudne i dwukrotnie droższe od zwykłego betonu asfaltowego jest zimowe utrzymanie tego typu nawierzchni. Wynika to m.in. z tego, że taka nawierzchnia bardziej niż typowe nawierzchnie szczelne narażona jest na powstawanie gołoledzi. Również zanieczyszczenia, które zatykają wolne przestrzenie, muszą być okresowo usuwane poprzez przedmuchiwanie lub przemywanie porów przy pomocy specjalistycznego i drogiego sprzętu. Ponadto trwałość tego typu nawierzchni z asfaltu porowatego jest niższa niż tradycyjnego betonu asfaltowego.

Alternatywą dla asfaltu porowatego może być mieszanka mineralno-asfaltowa GUFI. Mieszanka ta została opracowana w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów i otrzymała wyróżnienie w konkursie „Polski produkt przyszłości” w kategorii „wyrób przyszłości” w 2003 r. Otrzymała również nominację do Nagrody Gospodarczej Prezydenta RP w 2005 r., zajęła pierwsze miejsce w konkursie pt. „Recykling technologii – technologia recyklingu” w 2004 r., oraz otrzymała srebrny medal Eureka! 2005 r. w Brukseli. Jest to mieszanka do wykonywania warstw nawierzchni (warstwy ścieralnej) drogowych w technologii „na gorąco” o właściwościach przeciwspękaniowych i wygłuszających. W jej skład wchodzi kruszywo i asfalt zwykły lub modyfikowany oraz dodatki w postaci granulatu gumowego i włókien polimerowych. Dzięki dodatkowi granulatu gumowego można uzyskać efekt sprężystości i wyciszenia warstwy, a włókna polimerowe pełnią funkcję mikrozbrojenia. Polskie doświadczenia w zakresie stosowania tej mieszanki sięgają 2000 roku i powstało już kilka odcinków z tego typu nawierzchnią. Zastosowano taką mieszankę do wykonania nawierzchni np. dla odcinków:

  • Złotów – Święta – 2000 r.
  • drogi krajowej nr 20 w miejscowości Silinowo – 2001 r.
  • ul. Jeziorna w Szczecinku – 2002 r.
  • Drawsko – Szczecinek – 2003 r.
  • drogi krajopwej nr 11 Okonek – Szczecinek – 2004 r.
zdjęcia: IBDiM
zdjęcia: IBDiM

Warstwy nawierzchni wykonane z tej mieszanki charakteryzują się następującymi właściwościami:

  • odpornością na spękania,
  • bardzo dobrą przyczepnością do wszelkich materiałów podłoża (nawet płyt i kostek kamiennych czy brukowca),
  • zmniejszeniem hałasu na styku opony z nawierzchnią od 3 do 5 dB.

Dodatkową zaletą tej mieszanki jest również to, że przy jej produkcji zużywane są odpady przemysłowe, np. w postaci opon samochodowych. Oprócz zastosowania do budowy nowych i utrzymania istniejących nawierzchni asfaltowych, mieszanka GUFI świetnie nadaje się do budowy boisk, placów zabaw i ścieżek rowerowych, ze względu na swoją elastyczność.

Podsumowując, można stwierdzić, że aby nawierzchnia była cicha, należy dążyć do osiągnięcia jak największej jej równości (minimalizacja megatekstury) przy jednoczesnym dążeniu do maksymalnego udziału wolnych przestrzeni (maksymalna makrotekstura). Im nawierzchnia bardziej zwarta i nieregularna, tym większy jest hałas generowany na styku nawierzchni z oponą.

 

Witold Sladkowski
BEiPBK "EKKOM"

Bibliografia:
1. Sybilski D. i in.: Ocena wpływu typu i technologii wykonania nawierzchni drogowej na hałaśliwość ruchu drogowego i jego uciążliwość dla środowiska. Raport z pracy badawczej IBDiM, PB i PG na zlecenie GDDKiA, 2005 (praca niepublikowana)
2. www.nynas.com
3. Materiały z kursu IBDiM pn. „Wybranie zagadnienia z technologii nawierzchni drogowych”.

 

Dodaj komentarz
Komentarze do artykułów może dodać każdy użytkownik Internetu. Administrator portalu nie opublikuje jednak komentarzy łamiących prawo oraz niemerytorycznych, tj. nieodnoszących się bezpośrednio do treści zawartych w artykule. Nie będą również publikowane komentarze godzące w dobre imię osób czy podmiotów, rasistowskie, wyznaniowe czy uwłaczające grupom etnicznym, oraz zawierają treści nieetyczne albo niemoralne, pornograficzne oraz wulgarne. Z komentarzy zostaną usunięte: reklamy towarów, usług, komercyjnych serwisów internetowych, a także linki do stron konkurencyjnych.