Podtytuł tej części referatu jest trochę przewrotny, ale jest to pewien symbol zmian wprowadzanych na terenie Gdańska, stanowiąc jakby ten przysłowiowy kamyczek, który spowodował lawinę. Na każdym wlocie na główny ciąg komunikacyjny miasta (Okopowa – Wały Jagiellońskie – Podwale Grodzkie – Al. Zwycięstwa – Al. Grunwaldzka) umieszczone są znaki B-6/B-8/B-9 zakazujące wjazdu ciągnikom rolniczym, pojazdom zaprzęgowym oraz rowerom. Regulację ruchu rowerowego zapewniają odpowiednio oznakowane drogi rowerowe wzdłuż całości głównego ciągu.
W przypadku ciągników rolniczych wjazdem zainteresowane są wyłącznie pojazdy komunalne (odśnieżające chodniki, biorące udział w pracach konserwacyjnych zieleni itp.), które i tak wjeżdżają. Natomiast odnośnie zaprzęgów konnych... Od lat w zasadzie nikt furmanki we Wrzeszczu czy w Oliwie nie widział. W Śródmieściu w okresie wakacyjnym poruszała się... jedna, będąca atrakcją turystyczną Głównego Miasta i nawiązująca do historycznych tradycji rozwożenia chleba wozem konnym. Nie trzeba dodawać, że miała ona stosowne zezwolenia obowiązujące mimo znaków.
A dlaczego jest to symbol zmian i wprowadzania nowej idei oznakowania ulic miasta? To właśnie znaki B-8 spowodowały, że w ZDiZ-cie narodziła się idea konieczności zweryfikowania organizacji ruchu w Gdańsku i dostosowania ich do nowoczesnych standardów. Ostrożności nigdy w nadmiarze. Wydaje się, że taka zasada przyświeca wielu znakom ostrzegawczym stosowanym szczególnie na ulicach podstawowego układu komunikacyjnego. W Gdańsku postanowiono to zmienić wychodząc z założenia przy zbyt dużej liczbie ostrzeżeń i informacji wyrażanych znakami kierowca może zgubić lub nie zwrócić uwagi na te, o których bezwzględnie powinien się dowiedzieć.
Przykładem tego typu znaków są np. znaki A-16 „przejście dla pieszych” ustawione przed przejściami wyposażonymi w sygnalizację świetlną, czy znaki A-29 „sygnalizacja świetlna” stawiane bez względu na to czy wcześniej widać znak czy samą sygnalizację. Podobny problem dotyczy znaków B-36 „zakaz zatrzymywania się”. W Gdańsku zlikwidowano kilkadziesiąt tych znaków, a przynajmniej drugie tyle w niedalekiej przyszłości będzie zlikwidowane w miejscach, gdzie nie ma żadnego powodu, żeby kierowca chciał się zatrzymać. W wielu miejscach, gdzie takie parkowanie się odbywa, a nie powoduje nadmiernych utrudnień w ruchu również znaki B-36 zostały usunięte. Podobnej weryfikacji poddano również m.in. ograniczenia prędkości.
Zmiana prawa o ruchu drogowym z 22 lipca 2010 roku przyniosła poprzez zmianę definicji skrzyżowania również możliwość ograniczania liczby znaków na przecięciach się drogi publicznej i wewnętrznej. W Gdańsku sukcesywnie likwiduje się znaki D-1 „droga z pierwszeństwem” i A-7 „ustąp pierwszeństwa” na zjazdach do obiektów, gdzie dużo tego typu oznakowań istniało. Od września podobne działania podjęto również na połączeniach dróg wewnętrznych z publicznymi, przy czym na tych pierwszych stawiane są znaki D-46/D-47 „droga wewnętrzna/koniec drogi wewnętrznej”. Likwidowane są również zbędne powtórzenia znaków za tego typu połączeniami.
Drogi rowerowe. Przejścia widma
Gdańsk bardzo dużą rolę przywiązuje do rozwoju ruchu rowerowego. Około 80 km dróg rowerowych wymaga właściwego oznakowania. Dotychczas każdy odcinek, dłuższy czy krótszy, drogi rowerowej był oznakowywany znakami C-13 „droga rowerowa” lub odpowiednim wariantem znaku C-13/C-16 „droga dla rowerów/droga dla pieszych”. W konsekwencji w obrębie skrzyżowania potrafiło się znaleźć nawet kilkanaście tego typu znaków, często i tak nie definiując przebiegu wszystkich zmian drogi rowerowej i pieszej. W tej chwili Zarząd Dróg i Zieleni ogranicza stosowanie znaków C-13 oraz C-13/C-16 wyłącznie do fragmentów dróg rowerowych odchodzących od skrzyżowań. Zdecydowanie większą wagę przywiązując do oznakowania poziomego (dużo łatwiej pozwalającego określić pieszym i rowerzystą swoją przestrzeń uliczną) oraz realizacji dróg rowerowych w standardzie pozwalającym na szybką ich identyfikację. Także przy zmianach układu drogi rowerowej w stosunku do chodnika nie są powielane znaki C-13/C-16 (lub odwrotnie).
Jako typowy przykład zbędnych znaków drogowych można wskazać powszechne oznakowywanie przejść dla pieszych przez drogę rowerową. W Gdańsku przyjęto, że znaki D-6 „przejście dla pieszych” powinny znajdować się tylko i wyłącznie na najważniejszych ciągach pieszych przecinających ciągi rowerzystów. Dzięki temu znak ten faktycznie będzie wskazywał te lokalizacje, które powinny być takim znakiem podkreślone. Zlikwidowano wszystkie przejścia przez drogę rowerową w obrębie skrzyżowań, przejścia do pojedynczych obiektów lub przejścia na odcinkach, gdzie przekraczanie drogi rowerowej przez pieszych odbywa się na znacznym odcinku.
- poprz.
- nast. »»
