Już w 1995 roku Warszawa, jako drugie miasto w Polsce, miała uchwaloną politykę transportową, której podstawę stanowiła strategia zrównoważonego rozwoju. W następnych latach powstawały dokumenty, które opierały się na głównych zapisach polityki transportowej promującej transport publiczny. W 1999 roku przeprowadzono analizy funkcjonalno-ruchowe wariantów systemu transportowego Warszawy, a w 2005 r. powstała strategia rozwoju miasta do roku 2020. Natomiast 9 lipca 2009 roku Rada m.st. Warszawy przyjęła „Strategię zrównoważonego rozwoju systemu transportowego Warszawy do 2015 roku i na lata kolejne, w tym zrównoważony plan rozwoju transportu publicznego Warszawy.”
- Realizacja tej strategii będzie wymagała unowocześnienia systemu drogowego i transportu publicznego oraz zapewnienia jego wysokiej skuteczności, poziomu i łatwej dostępności – stwierdził Mieczysław Reksnis, dyrektor Biura Drogownictwa i Komunikacji Urzędu m. st. Warszawy, podczas IV Konferencji Naukowo-Technicznej „Miasto i Transport 2010”.
Głównym celem polityki transportowej jest usprawnienie i rozwój systemu transportowego, które stworzy warunki do sprawnego i bezpiecznego przemieszczania się przy jednoczesnym ograniczeniu szkodliwego wpływu na środowisko i warunki życia. Polega to na zapewnieniu możliwości dojazdu, poprawie standardów podróży, stymulowaniu rozwoju gospodarczego i ładu przestrzennego, poprawie bezpieczeństwa ruchu i bezpieczeństwa osobistego pasażerów oraz stanu środowiska, zmniejszeniu uciążliwości transportu dla mieszkańców, a także podnoszeniu prestiżu i wizerunku miasta.
Podstawowym środkiem transportu zbiorowego w mieście są autobusy. Przewoźnicy obsługują około 200 dziennych linii miejskich i podmiejskich oraz 39 linii nocnych, nie licząc linii obsługiwanych przez przedsiębiorstwa PPKS oraz prywatnych przewoźników. Z kolei system komunikacji tramwajowej składa się z 30 stałych linii, o łącznej długości ponad 400 km, obsługiwanych przez spółkę Tramwaje Warszawskie. Metro składa się dotychczas z jednej, 23-kilometrowej linii, na której zlokalizowano 21 stacji. Połączenie stolicy z obszarem województwa mazowieckiego zapewnia także kolej regionalna i aglomeracyjna. W połowie czerwca 2005 roku, po wielu latach przerwy wznowiono pasażerski transport wodny, którego trasa jest sukcesywnie wydłużana i wzbogacana o kolejne przystanki.
Transportowy priorytet
Uprzywilejowanie transportu zbiorowego dotyczy głównie komunikacji tramwajowej i autobusowej. Ułatwienia w ruchu tramwajów polegają na wydzieleniu torowisk z jezdni ulicznych. Natomiast w komunikacji autobusowej zastosowano do tej pory rozwiązania nadające priorytety w ruchu dla autobusów miejskiego transportu zbiorowego. W wyniku realizacji polityki transportowej powrócono do koncepcji wprowadzenia systemu zintegrowanego zarządzania ruchem.
Mieczysław Reksnis zapewnił, że polityka transportowa Warszawy uwzględnia konsekwencje jakie dla jakości życia w mieście miałoby nieograniczone udostępnienie samochodom całego obszaru miasta. Prowadziłoby to do pogorszenia warunków podróżowania, zatłoczenia ulic i obniżenia standardów warunków zamieszkania z powodu zanieczyszczenia powietrza i hałasu. Dlatego uzasadnione i konieczne jest zachowanie równowagi pomiędzy podróżowaniem prywatnymi samochodami, środkami transportu zbiorowego, pieszo lub rowerem. Wykluczenie pewnych obszarów miasta z ruchu samochodowego ma swoje przyczyny w deficycie przestrzeni komunikacyjnej, złym stanie środowiska i niewystarczających funduszach. Jednak ograniczenia muszą być zrekompensowane dobrą obsługą komunikacyjną, wytworzeniem ciągów obwodowych oraz stworzeniem dogodnych warunków dla ruchu pieszych i rowerzystów. W strategii przyjęto, że kluczową rolę w systemie transportowym miasta będzie stanowił szynowy transport zbiorowy, ponieważ zwiększający się ruch samochodowy powodować będzie dalsze pogarszanie warunków ruchu autobusów. Warszawa już dysponuje stosunkowo dobrze rozwiniętą siecią transportu szynowego – zastrzeżenia budzą tylko jakość tego systemu oraz jego konkurencyjność w stosunku do transportu indywidualnego. W strategii przewiduje się realizację podstawowych zadań dla rozwoju transportu szynowego: modernizację systemu komunikacji tramwajowej, kontynuację rozwoju systemu metra, usprawnienie komunikacji kolejowej i wymianę taboru.
- Strategia zrównoważonego rozwoju systemu transportowego Warszawy do 2015 roku i na lata kolejne, w tym zrównoważony plan rozwoju transportu publicznego Warszawy, jest dokumentem ogólnym, który wyznacza cele, kierunki działań i sposoby ich realizacji – poinformował dyrektor Biura Drogownictwa i Komunikacji. Zawiera m.in. charakterystykę istniejącego systemu transportu, analizę SWOT, nową politykę transportową, plan rozwoju systemu oraz zasady promocji i wskaźniki. Uchwale towarzyszyło opracowanie prognozy oddziaływania na środowisko oraz szeroko zakrojone konsultacje społeczne.
Strategia koncentruje się na obszarze śródmiejskim, obejmując swym zasięgiem Śródmieście, Żoliborz, Ochotę, Mokotów, Wolę, Pragę Północ i Południe. Są to tereny o wysokim stopniu urbanizacji (80-93%) i dużej gęstości zaludnienia (6-9,6 tys. mieszkańców na km2). Procentowy udział powierzchni dróg do powierzchni obszaru wynosi tam około 16-20%. Obszar ten otaczają trasy: Słomińskiego-Starzyńskiego, Okopowa-Towarowa i Łazienkowska, które tworzą 3 obwodnicy śródmiejskiej, wymagającej zamknięcia od strony wschodniej. Przez ten obszar, po lewej stronie Wisły, przechodzi też I linia metra. Dodatkowo funkcjonuje tu bogaty system kolejowy. Teren jest również objęty strefą parkowania płatnego i ograniczeniami dla ruchu towarowego. Analiza liczby podróży w godzinach szczytu (7.00-9.00 i 15.30-17.30) wykazała, że z wykorzystaniem transportu zbiorowego odbywa się około 60% podróży na granicy centrum.
- poprz.
- nast. »»