Objętość wody w procesie spieniania wynosi od 1,5 do 4-5 procent. - Dlaczego nie ma z góry określonej wartości wody jaką należy dodawać w tym procesie? Otóż dlatego, że ilość stosowanej wody zależy od rodzaju asfaltu. Na świecie w tej technologii są stosowane asfalty o różnym przedziale penetracji, od twardych do nawet bardzo miękkich o penetracji ponad 200. Teraz rzecz polega na tym, by dobrać taką ilość wody, która zagwarantuje, że asfalt po spienieniu będzie tym, którego wymagamy pod względem technologicznym. Dodając mało wody otrzymamy też mało pary, a zatem uzyskamy niewielki wzrost objętości asfaltu spienionego. Natomiast pęcherzyki go tworzące będą miały grube ścianki, co daje dłuższy czas połowicznego rozpadu. Jednak w tym przypadku wskaźnik ekspansji będzie niekorzystny. Z kolei jeśli dodamy dużą ilość wody, to uzyskamy dużo pary wodnej, nastąpi gwałtowny wzrost objętości asfaltu, co jest pożądanym zjawiskiem, jednak z drugiej strony – pęcherzyki asfaltu będą miały bardzo cienkie powłoki, co z kolei oznacza szybkie pękanie, a więc czas połowicznego rozpadu w tym przypadku będzie krótki. Zatem ilość wody dla danego asfaltu jest poszukiwaniem optymalnej wypadkowej tych dwóch parametrów – współczynnika ekspansji i okresu półtrwania – podkreśla dr hab. inż. Marek Iwański.

Asfalt spieniony poza swoimi zaletami, ma też pewne ograniczenia w zakresie jego stosowania. W niższych temperaturach (pomiędzy 5–10 stopni C) bez właściwego doboru rodzaju asfaltu oraz parametrów ekspansji i rozpadu, w wyniku zetknięcia z chłodnym materiałem mineralnym zamiast procesu jego otaczania następuje szybkie pękanie pęcherzyków asfaltu spienionego, skutkujące wytworzeniem się kłaczkowatej materii. Politechnika Świętokrzyska jest jednym z ośrodków, które na świecie podjęły się badań stosowania asfaltów spienionych w zależności od warunków otoczenia, a przede wszystkim temperatury materiałów wykorzystywanych do mieszanek mineralno-asfaltowych. Chodzi o stworzenie możliwości doboru do temperatury otaczanego materiału odpowiedniego rodzaju asfaltu. Ma to ogromne znaczenie dla wdrożenia tej technologii w naszym kraju, a więc dostosowania jej do istniejących tu uwarunkowań klimatycznych oraz krótkich okresów ciepła, a co za tym idzie – krótkich sezonów budowlanych. Ponadto specyfika systemu  budżetowego i zamówień publicznych powoduje, że w Polsce szczyt robót drogowych przypada na przełom lata i jesieni, stąd istnieje zapotrzebowanie na technologie stosowane w niższych temperaturach otoczenia.

- Recykling głęboki na zimno z wykorzystaniem asfaltu spienionego jest prostą technologią wykonywania podbudów dróg, przypominającą MCE z zastosowaniem emulsji asfaltowej, z tym że do mieszanki zamiast emulsji asfaltowej dodaje się asfalt spieniony. Składnikiem jest też cement przyspieszający uzyskanie wymaganej nośności podbudowy. Wzbogaca on mieszankę mineralną w drobne cząsteczki. Są one istotne, ponieważ pęcherzyki asfaltu spienionego pękając przede wszystkim otaczają drobne ziarna. Im drobniejszych ziaren jest więcej, tym lepszej jakości uzyskujemy materiał. W technologii recyklingu głębokiego na zimno wymagana jest zawartość drobnych cząsteczek od 5 do 20 procent, a więc ponad dwa razy więcej niż w technologii MCE – o zaletach tej technologii w nagraniu mówi dr hab. inż. Marek Iwański.

{mp3}technologia-asfaltu-spienionego{/mp3}

PDF „Technologie asfaltów spienionych stosowane w budowie i przebudowie dróg”

Agnieszka Serbeńska

Tekst powstał na podstawie wystąpienia dr hab. inż. Marka Iwańskiego profesora Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach na szkoleniu „Zastosowanie nowoczesnych technologii w konstrukcjach nawierzchni” (Zakopane, 15-17 września 2010 r.), zorganizowanej przez PKD Region Małopolska, Konwent Dyrektorów ZDW, ZMRP Oddział Małopolska.

Tweet