Znowelizowana w ubiegłym roku ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wprowadziła nowy typ decyzji, którą zastąpiono decyzje lokalizacyjną i o pozwoleniu na budowę. Celem tego ma być przyspieszenie i usprawnienie procesu przygotowań inwestycji drogowych. W stanowisku przyjętym przez Konwent Dyrektorów Zarządów Dróg Wojewódzkich, podkreślono, że jednak nowe przepisy nadal nie są doskonałe, a pozostawione w specustawie nieścisłości dalej zagrażają przedłużaniem się postępowań.

Specustawa a decyzja lokalizacyjna i pozwolenie na budowę

Zgodnie z nowymi przepisami do postępowań wszczętych przed 10 września 2008 r. stosuje się przepisy dotychczasowe. Od tej daty natomiast prace budowlane w zakresie drogi mogą być prowadzone tylko w oparciu o decyzje o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (ZRID). Zgodnie  z art. 11 i ust. 2 w sprawach zezwoleń na realizację inwestycji drogowej nie ma zastosowania ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dlatego nie można skorzystać z ustaleń miejscowych planów. Jak zaznacza Konwent Dyrektorów ZDW, oznacza to również czasami niepotrzebną konieczność powtórzenia procedury służącej ustaleniu lokalizacji, pomimo że takie zostały już ustalone dla planowanej inwestycji, np. ULD, ULICP.

Chodzi przede wszystkim o konieczność ponownego uzyskiwania wszystkich niezbędnych opinii (około 6) przed złożeniem wniosku o ZRID (z art. 11b oraz 11d ust. 1 pkt 8). To w znacznym stopniu przyczynia się do wydłużenia procesu inwestycyjnego. Konwent podkreśla: żeby temu zapobiec specustawa powinna w wyraźny sposób zezwolić na wykorzystanie, oczywiście gdy jest to możliwe, istniejących określeń lokalizacyjnych (MPZP, ULD, WZ, ULICP - gdy są one zgodne z planowanym zamierzeniem inwestycyjnym). Wówczas zezwolenie na realizację inwestycji drogowej obejmowałoby tylko elementy związane z pozwoleniem na budowę oraz zajęciem nieruchomości pod inwestycję.

Właściwości organu wydającego decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej

Kto może złożyć wniosek o ZRID? Zgodnie ze specustawą jest to zarządca drogi. Jednak mimo tego wskazania pojawia się problem. Co zrobić w przypadku konieczności wydania decyzji dla skrzyżowania dróg różnej kategorii lub w przypadku konieczności przebudowy urządzeń obcych, zlokalizowanych poza korytarzem komunikacyjnym? W tym ostatnim przypadku zasadniczym pytaniem jest: czy decyzja wydawana w oparciu o specustawę może w ogóle obejmować takie przedsięwzięcie?

Podobny problem pojawia się przy budowie lub przebudowie zjazdu znajdującego się częściowo w liniach rozgraniczających teren inwestycji oraz na działce prywatnej. Problem jest tym bardziej złożony, że zgodnie z ustawą o drogach zjazd nie jest częścią drogi. Na podstawie przytoczonych wątpliwości Konwent ZDW stwierdza: aby rozwiać wszelkie wątpliwości w specustawie powinny znaleźć się wyraźne zapisy określające, że decyzja ZRID dla danej inwestycji obejmuje wszelkie roboty budowlane, niekoniecznie związane z samą drogą publiczną, a które są jednak konieczne do realizacji planowanej inwestycji.

W tym przypadku Konwent wskazuje, że organem właściwym byłby organ wyższego stopnia. Objąłby on swoją właściwością elementy złożonego wniosku, które leżą w kompetencji innego organu administracji architektoniczno–budowlanej. Jednak dokonywane zmiany (np. dotyczące robót budowlanych związanych z funkcjonowaniem  urządzeń obcych) bezwzględnie muszą być związane z inwestycją drogową.

Tweet