Z drugiej jednak strony, nie mamy prawa żądać od firmy nastawionej na terenową działalność pracy stricte naukowej, która nie mieści się w zakresie jej działań statutowych. Gdzie leży, więc przysłowiowy złoty środek problemu?
| | |
Sprawa wydaje się być prosta. Z doświadczenia wiemy jednak, że najprostsze rozwiązania mają najtrudniejszą drogę do realizacji. Jestem zdania, że głównymi wykonawcami badań wyprzedzających, na przykład inwestycje drogowe, powinny być instytucje z szerokim zapleczem, umożliwiającym konsumpcję wyników badań i dających gwarancję przechowywania wydobytych zabytków w warunkach umożliwiających stały do nich dostęp. W przypadku uniwersytetów, istnieje nieograniczona wprost możliwość definitywnego opracowywania wydobytych z ziemi znalezisk zarówno w wąskich zakresach problemów szczegółowych jak i monografii cząstkowych; chociażby pod postacią prac dyplomowych, kończących etap studiów licencjackich i magisterskich. Najnowsze piśmiennictwo archeologiczne pełne jest publikacji takich opracowań, co świadczy na rzecz podniesienia jakości ich realizacji do poziomu umożliwiającego ogłaszanie drukiem. W przypadku uniwersyteckich instytutów archeologicznych, ważne jest również to, że dysponują one zazwyczaj własnym zapleczem wydawniczym, który publikację przyśpiesza, ułatwia i pozwala ją realizować po atrakcyjniejszych kosztach. Nie bez znaczenia jest też mechanizm wprowadzania jej do obiegu. Każda z bibliotek archeologicznych ma licznych, często liczonych w setkach partnerów do wymiany wydawnictw, co gwarantuje szeroki, sprawny i efektywny obieg informacji.
Prof. dr hab. Andrzej Kokowski
Instytut Archeologii Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Artykuł został opublikowany w Czasopiśmie: "Drogownictwo", 2006, nr 12
4. Możliwości, skala i zakres wykorzystania źródeł archeologicznych dla tego rodzaju rekonstrukcji w formie popularnej zawarta została w książce – A. Kokowski, Starożytna Polska. Od III wieku przed Chrystusem do schyłku starożytności, Warszawa 2005.
5. Najlepszym tomem tej serii jest opracowani – T. Skorupka, Kowalewko 12. Cmentarzysko birytualne ludności kultury wielbarskiej (od połowy I w. n.e. do początku III w. n.e.), [w:] Archeologiczne Badania Ratownicze Wzdłuż Trasy Gazociągu Tranzytowego, t. II – Wielkopolska, cz. 3 (red. M. Chłodnicki), Poznań 2001.
6. Np.: H. Paner, M. Fudziński Ratownicze badania archeologiczne w obrębie autostrady A1 na terenie województwa pomorskiego, „Pomorania Antiqua”, t. XVIII:2001, s. 7-48; H. Paner, M. Fudziński, K. Godon, Ratownicze badania archeologiczne w obrębie autostrady A1 na terenie województwa pomorskiego w roku 2000, „Pomorania Antiqua”, t. XIX:2003, s. 7-36
7. Z. Bukowski (red.) Ogólnopolski program ochrony archeologicznych dóbr kultury zagrożonych planowaną budową autostrad. Raport 2001-2002, Warszawa 2004.
- «« poprz.
- nast.