Konstrukcja mostu wymaga wybudowania dwóch przyczółków i 9 podpór, z których dwie główne zlokalizowane będą w nurcie Wisły. Rozpoznanie podłoża gruntowego w miejscach projektowanych podpór potwierdziło znaczne zróżnicowanie w budowie geologicznej w różnych miejscach przebiegu przeprawy mostowej.
Przyczółek P10 oraz podpora P20 zlokalizowane są na płaskiej powierzchni, zbudowanej z gruntów nasypowych o miąższości około 10 metrów. Zgromadzony tutaj materiał zawiera duże ilości śmieci, gruzu czy stali. Celem wzmocnienia nienośnych nasypów wykonano szereg kolumn żwirowych, których podstawy oparte zostały poniżej spągu nasypów w zagęszczonych piaskach o różnej granulacji Na głębokości około 20 metrów pod powierzchnią terenu nawiercono iły plioceńskie półzwarte oraz lokalnie twardoplastyczne o stopniu plastyczności IL< 0.10.
W miejscu projektowanej podpory P30 zlokalizowanej na tarasie zalewowym występują osady rzeczne do głębokości około 8 m ppt. reprezentowane przez przypowierzchniową warstwę mad wiślanych (osadu zbudowanego z cząstek pylastych i ilastych deponowanego w okresach powodziowych) oraz piasków rzecznych średnich z grubymi w stanie luźnym i średnio zagęszczonym. Poniżej występuje kilkumetrowa warstwa żwirów i pospółki o stopniu zagęszczenia ID > 0.80 należąca jeszcze do osadów rzecznych. Głębiej rozpoznano grunty spoiste; gliny zwięzłe pyły i iły pylaste półzwarte oraz lokalnie zagęszczone piaski pylaste. Strop iłów plioceńskich w tym rejonie jest pofałdowany i znajduje się na głębokości od 20 do 30 m ppt.
Podłoże podpór nurtowych rozpoznane przy użyciu sprzętu geotechnicznego zamontowanego na jednostce pływającej wykazuje duży stopień złożoności warunków gruntowych szczególnie w miejscu podpory P40. Natrafiamy tutaj na glacitektoniczne deformacje iłów plioceńskich. Podłoże podpory P50 stanowią wyłącznie iły plioceńskie reprezentowane przez iły i iły piaszczyste w stanie półzwartym.
Warunki gruntowe podpór mostowych zlokalizowanych po stronie wschodniej mimo kilkuset metrowej rozciągłości pomiędzy P60 a P100 wykazują duże podobieństwo. Wynika to z faktu umiejscowienia wszystkich podpór w obrębie tego samego tarasu zalewowego oraz względnie mało pofałdowanego stropu iłów pliocenu w tym rejonie. Taras budują piaski średnie oraz grube średnio zagęszczone o ID = 0.40-0.65 zalęgające do głębokości 4 metrów w okolicy podpory P60 oraz do głębokości 17 metrów w pobliżu podpory P100.
Począwszy od podpory P100 aż do przyczółku P110 i dalej na wschód przypowierzchniową warstwę stanowią osady facji powodziowej – mady o miąższości przekraczającej 3 metry. W miejscu projektowanej podpory P100 osady te nie występują na powierzchni, gdyż zostały przykryte wałami przeciwpowodziowymi. Mady w postaci pyłów z dużą zawartością substancji organicznej znajdują się w stanie plastycznym IL = 0.30-0.45 (wg sondowania CPT oraz wg sondowania sondą krzyżakową). Konieczne było więc wzmocnienie nienośnych gruntów. Za najkorzystniejszą metodę wybrano kolumny wymiany dynamicznej.
Michał Grela
1 Zupełnie inaczej jest np. w Holandii gdzie prawie wyłącznie rozpoznania gruntowego dokonuje się poprzez rożnego rodzaju sondowania statyczne, jednak taka skrajność w warunkach budowy geologicznej występującej w naszym kraju nie byłaby również pożądana.
- «« poprz.
- nast.