Zrównoważona mobilność
Miasta są miejscami intensywnej wymiany i interakcji. Dla funkcjonowania mieszkańców miasta i prowadzenia miejskiego życia niezbędne są powiązania komunikacyjne – drogi, ulice, ciągi piesze, ścieżki rowerowe, systemy transportu publicznego. Żaden z tych systemów nie jest odizolowany. Elementy układu komunikacyjnego, które umożliwiają poruszanie się i obsługę budynków, równocześnie stanowią istotny składnik tkanki miejskiej, mający zasadniczy wpływ na charakter przestrzeni miejskiej i jakości życia. Problematyka transportowa jako element zrównoważonego kształtowania środowiska miejskiego pełni istotna rolę w polityce Unii Europejskiej. Aktualny zbiór wytycznych i zaleceń zawarty jest w „Zielonej Księdze” W kierunku nowej kultury mobilności w mieście, ogłoszonej w 2007 r. [13] i obejmuje elementy poprawy płynności ruchu i warunków ekologicznych poprzez m.in.:
- propagowanie ruchu pieszego, rowerowego, w tym integrację tych sposobów poruszania się w ramach opracowywania i monitorowania polityki w zakresie mobilności w mieście i rozwój odpowiedniej infrastruktury,
- optymalizację korzystania z prywatnych samochodów i propagowanie stylu życia w mniejszym stopniu uzależnionego od samochodu (m.in. poprzez rozwiązania, takie jak wspólne użytkowanie jednego samochodu (car-sharing), ograniczenia ruchu samochodów w centrach miast, parkingi typu „Park&Ride” (zaparkuj i jedź komunikacją zbiorową) na obrzeżach centrów miast,
- optymalizację logistyki dystrybucji towarów w mieście i ruchu związanego ze świadczonymi usługami (samochody do przeprowadzek, usługi serwisowe, drobne dostawy, usługi kurierskie itp.),
- promowanie i dofinansowanie ekologicznego transportu zbiorowego oraz komunikacji pieszej i rowerowej,
- wprowadzanie nowych technologii (zmniejszanie emisji konwencjonalnych silników spalinowych, oraz wykorzystanie alternatywnych paliw, takich jak biopaliwa, wodór i ogniwa paliwowe,
- promowanie ekologicznego stylu jazdy samochodem, dzięki któremu następuje ograniczenie zużycia energii poprzez zmianę zachowań za kierownicą (także z wykorzystaniem elektronicznych systemów wspomagających kierowcę),
- ograniczanie ruchu pojazdów przez wprowadzanie stref płatnego wjazdu i parkowania, a także stref dostępnych tylko dla „miejskich pojazdów”, z wyłączeniem ruchu ciężkiego ponadgabarytowych ciężarówek i samochodów.
W Zielonej Karcie podkreśla się, że choć zrównoważona mobilność wymagać może w niektórych przypadkach nowej infrastruktury, to pierwszym krokiem powinno być znalezienie rozwiązań „miękkich” dla lepszego, bardziej wydajnego i elastycznego wykorzystania istniejącej infrastruktury. Istotna jest lepsza organizacja i zarządzanie, elastyczne systemy reagujące na zmieniające się warunki i zapotrzebowanie, efektywna organizacja ruchu w przestrzeni i w czasie. Dużą rolę przywiązuje się do zarządzania potrzebami transportowymi poprzez wpływanie na zachowania związane z poruszaniem się po mieście zanim ludzie ruszą w drogę i zwracanie uwagi na bardziej racjonalne możliwości przemieszczania się.
dr inż. arch. Michał Stangel
Katedra Urbanistyki i Planowania Przestrzennego
Wydział Architektury
Politechnika Śląska
Spis literatury zawiera część III.
- «« poprz.
- nast.
