Projekt INVOLVE (Involving the Private Sector in Mobility Management), czyli  „Zaangażowanie sektora prywatnego w zarządzanie mobilnością”, realizowany jest w ramach programu INTERREG IVC. Głównym założeniem przedsięwzięcia jest dostarczenie lokalnym i regionalnym samorządom dobrych praktyk oraz narzędzi w zakresie współpracy z sektorem prywatnym w celu rozwiązania problemów transportowych. W tym projekcie unijnym uczestniczy Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie.

 

Projekt ruszył w ubiegłym roku. Obecnie jest na realizacyjnym półmetku. Projekt realizuje 12 partnerów. Uczestniczą w nim zarówno zarządy transportu europejskich aglomeracji: Madrytu, Birmingham, Frankfurtu nad Menem, jak również samorządy mniejszych miast: holenderskiego Roermond, litewskiej Kłajpeda, włoskiego Livorno i Reggio Emilia oraz 9. dzielnica czeskiej Pragi. Partnerami projektu są także regiony: Podravje w Słowenii (stolica: Maribor) oraz Makedonia w Grecji (stolica: Saloniki). Dodatkowo, partnerem wspierającym jest Uniwersytet Erasmus w Rotterdamie (Holandia). Różnorodność uczestników daje możliwość zdobycia szerokiego spektrum doświadczeń we współpracy sektorów publicznych i prywatnych.

Projekt INVOLVE jest dofinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Budżet projektu wynosi 1,85 mln euro, z czego 85 tys. euro otrzymał warszawski ZTM. Dofinansowanie Unii Europejskiej w przypadku polskiego partnera wynosi 85 proc. wszystkich kosztów.

Zarządzanie mobilnością

EPOMM (Europejska platforma na rzecz zarządzania mobilnością) zarządzanie mobilnością (Mobility Management – MM) definiuje jako koncepcję promowania zrównoważonego transportu oraz zarządzania zapotrzebowaniem na korzystanie z samochodów poprzez zmianę postaw i zachowań podróżnych. U podstaw zarządzania mobilnością leżą „miękkie” środki, takie jak informacja i komunikacja, organizacja usług oraz koordynacja działań różnych partnerów. Środki „miękkie” najczęściej mają za zadanie poprawę skuteczności środków „twardych” stosowanych w transporcie miejskim (takich jak nowe linie tramwajowe, drogi lub ścieżki rowerowe). Środki zarządzania mobilnością (w porównaniu ze środkami „twardymi”) nie muszą wymagać wielkich inwestycji finansowych, przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego wskaźnika korzyści/koszty (BCR – Benefit Cost Ratio). Typowe działania „miękkie” to: edukacja (zwłaszcza młodzieży), planowanie zrównoważonej mobilności, promocja i kampanie pod kątem zmiany przyzwyczajeń i zachowań komunikacyjnych, zachęty i kary dla mieszkańców i kierowców (pozytywne i negatywne bodźce), zmiany przepisów prawa miejscowego lub ogólnego.

- Środki „miękkie” są wciąż niedocenione w Polsce. U nas są one postrzegane jako substytut twardych inwestycji transportowych, czyli budowy dróg czy innych linii komunikacyjnych – zauważa Tamás Dombi z Zarządu Transportu Miejskiego w Warszawie. Planowanie mobilności, czyli działanie „miękkie”, jest całkowitą zmianą filozofii w dziedzinie transportu. - Większość zachodnich partnerów projektu INVOLVE już przeszło taką zmianę, podczas gdy w Polsce takie podejście dopiero przebija się do świadomości samorządowych polityków. Końcowym efektem tych zmian jest skupienie się na planach zrównoważonej mobilności, które zapisano w unijnej Białej Księdze Transportu z 2011 r. Unia Europejska zachęca miasta do ich tworzenia i wymienia różne metody zarządzania mobilnością - podkreśla Tamás Dombi.

Biała Księga w sprawie jednolitego europejskiego obszaru transportu zawiera następujący zapis: „W kontekście miejskim dla ograniczenia zatorów i emisji niezbędna jest strategia łączona obejmująca planowanie przestrzenne, systemy cen, wydajne usługi transportu publicznego, infrastrukturę dla niezmotoryzowanych środków transportu oraz ładowania ekologicznych pojazdów lub uzupełniania paliwa. Miasta powyżej pewnej wielkości należy zachęcać do opracowania planów mobilności miejskiej, które obejmą wszystkie powyższe elementy. Plany mobilności miejskiej powinny być w pełni uzgodnione z zintegrowanymi planami rozwoju obszarów miejskich.”

Na czym polega zmiana sposobu planowania w dziedzinie transportu? Tamás Dombi odpowiadając na to pytanie przytacza zestawienie jakie uzyskał właśnie w ramach wymiany doświadczeń partnerów projektu INVOLVE. W tabeli zawarto zestawienie pokazujące zasady tradycyjnego planowania i filozofię tworzenia planów zrównoważonej mobilności.

Tamás Dombi zwraca uwagę na jeden z aspektów odróżniający podejście do polityki transportowej tradycyjne od nowego. Otóż, w polskiej praktyce dopasowuje się komunikację miejską do istniejącego popytu, a więc do faktu dokonanego, na przykład do sytuacji wynikającej z już wybudowanego osiedla mieszkaniowego. W tradycyjnym podejściu jest to obsługa popytu na transport. Takie działanie w nowej filozofii zastępuje kształtowanie popytu na transport. – Ten popyt kształtujemy między innymi poprzez edukację, bądź działaniami polegającymi na wprowadzaniu płatnego dostępu do obszarów centralnych albo skłanianiu użytkowników do pozostawiania samochodów na parkingach „parkuj i jedź” – wyjaśnia Tamás Dombi.

AS

Dodaj komentarz
Komentarze do artykułów może dodać każdy użytkownik Internetu. Administrator portalu nie opublikuje jednak komentarzy łamiących prawo oraz niemerytorycznych, tj. nieodnoszących się bezpośrednio do treści zawartych w artykule. Nie będą również publikowane komentarze godzące w dobre imię osób czy podmiotów, rasistowskie, wyznaniowe czy uwłaczające grupom etnicznym, oraz zawierają treści nieetyczne albo niemoralne, pornograficzne oraz wulgarne. Z komentarzy zostaną usunięte: reklamy towarów, usług, komercyjnych serwisów internetowych, a także linki do stron konkurencyjnych.