Drogi i mosty

Trwałość z układu: ludzie, pieniądze, przepisyJakie powinny być drogi? W 1918 roku, w „Podręczniku do budowy dróg bitych, gruntowych i ulic miejskich” Zdzisław Sznuk zawarł następujące warunki: „1. Powierzchnia drogi musi znieść ciężar wozów ładowanych, przenieść go na podłoże tak, aby ścisłość nawierzchni nie była naruszoną. 2. Nawierzchnia powinna być mało wrażliwa na zmiany atmosferyczne, musi być nieprzepuszczalna, aby podłoże nie rozmiękło i droga zawsze była do jazdy możliwa. 3. Materiał użyty na nawierzchnie musi być o tyle twardy, aby zużycie jego możliwie wolno postępowało, naprawy były jak najrzadsze i aby droga nie traciła nadanego jej profilu.” Po stu latach, mimo że język tych warunków jest nieco archaiczny, są one nadal aktualne. Niestety, choć od dawna znane i oczywiste są zasady dotyczące budowy dróg, w Polsce ciągle borykamy się z problemem ich jakości i trwałości. Stale więc jest powtarzane pytanie: co jest potrzebne, aby drogi były trwałe? W ciągu ostatnich dziesięciu lat ten problem powracał falami. Było więc swego czasu pytanie organów kontrolnych dlaczego mosty zbudowane w latach 80. się rozsypują, potem – dlaczego nie budujemy dróg betonowych, bo szafowano wówczas opinią, że przecież są trwalsze, a teraz instytucje kontroli zastanawiają się dlaczego zarządy dróg wykonują nietrwałe remonty? Czynnikami, bez których nie będzie trwałych dróg, są: ludzie, pieniądze, przepisy. Właśnie od tych trzech czynników łącznie zależy ostateczny efekt.

Substandard i standard drogi rowerowej cz. IIZespół ds. Ścieżek (Dróg) Rowerowych GDDKiA opracował specjalne standardy dla ścieżek rowerowych na sieci dróg krajowych. Opracowanie to ma być przyjęte do stosowania zarządzeniem Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. Dopiero z chwilą podpisania przez Generalnego Dyrektora stanie się dokumentem formalnie obowiązującym. O tym, czemu mają służyć standardy techniczne dla infrastruktury rowerowej mówi Tadeusz Kopta – kierownik Zespołu ds. Ścieżek (Dróg) Rowerowych.

Substandard i standard drogi rowerowej cz. IŚcieżki rowerowe są substandardowe, nieodpowiadające wymaganiom najlepszych praktyk i wiedzy – to jedno ze stwierdzeń, jakie wynika z audytów brd wykonanych przez Zespół ds. Ścieżek (Dróg) Rowerowych. Zespół został powołany w czerwcu 2009 roku. Działa w ramach Departamentu Studiów Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Audytuje dokumentacje projektowe dróg krajowych w zakresie infrastruktury rowerowej, diagnozuje też wady już funkcjonujących ciągów rowerowych. O wnioskach z tych analiz mówi Tadeusz Kopta – kierownik Zespołu ds. Ścieżek (Dróg) Rowerowych.

Zdarzenia drogowe z udziałem rowerzystów 2006–2008 (studium) cz. IIInformacje o przyczynach zdarzenia – zachowaniach kierujących i pieszych – trzeba traktować bardzo orientacyjnie, ponieważ diagnoza policjanta przybyłego na miejsce zdarzenia niekoniecznie pokrywa się z późniejszymi ustaleniami sądu. Należy jednak zwrócić uwagę, że nie jest możliwe oczekiwanie z tworzeniem statystyk na ostateczne orzeczenia sądowe, gdyż sprawy sądowe często toczą się latami.

Obowiązująca instrukcja jest niejednoznaczna i dopuszcza kwalifikację tego samego zdarzenia do różnych pozycji w tabeli przyczyn. Na przykład nieustąpienie pierwszeństwa rowerowi znajdującemu się na przejeździe może zostać opisane zarówno jako „nieudzielenie pierwszeństwa przejazdu” jak i „nieprawidłowe przejeżdżanie przejazdu dla rowerzystów”; podobnie w przypadku „nieudzielenia pierwszeństwa pieszemu” i „nieprawidłowego przejeżdżania przejścia dla pieszych”. Ponadto występują niezgodności kwalifikacji zachowania z opisem miejscem zdarzenia, np. „wjazd przy czerwonym świetle” na skrzyżowaniu bez sygnalizacji świetlnej.

Zdarzenia drogowe z udziałem rowerzystów 2006–2008 (studium) cz. IPolska jest krajem najwyższego ryzyka dla rowerzystów. Średnio rocznie na polskich drogach ginie 500 użytkowników rowerów, a ponad 5000 zostaje rannych. Prawie 16 zabitych (15,8) rowerzystów na milion mieszkańców rocznie (CARE/Eurostat 2005) to niechlubny rekord Unii Europejskiej. Średnio w UE ten wskaźnik jest czterokrotnie mniejszy – wynosi zaledwie 4 zabitych na milion mieszkańców rocznie.

Zieleń ulic, dróg i autostradPoprawa warunków siedliskowych zieleni przyulicznej w miastach, a także zieleni towarzyszącej drogom krajowym i autostradom - to zagadnienia dyskutowane podczas III konferencji „Zieleń Przydrożna”, która odbyła się w Poznaniu, w dniach 16-17 września br. Organizatorem trzeciej już edycji konferencji była firma Dendros, a jej opiekunem merytorycznym prof. dr hab. inż. Marek Siewniak - przewodniczący Europejskiej Rady ds. Drzew (EAC). Patronat honorowy nad imprezą objął prezydent Miasta Poznania, a spotkanie odbyło się przy współpracy Zarządu Dróg Miejskich w Poznaniu.

Branżowe akty prawne, w których została ujęta ochrona i kształtowanie zieleni przyulicznej omówiła Iwona Jędrychowska-Klimczak, naczelnik Wydziału Ochrony Systemu Przyrodniczego Miasta Stołecznego Warszawy. Zwróciła ona uwagę, iż zapisy w ustawach bardziej określają zakazy, niż umożliwiają świadome kształtowania drzewostanu, a drzewo nie jest równoprawnym partnerem dla infrastruktury pasa drogowego.