Artykuły

Zastosowanie komórkowych systemów ograniczających może dać wymierne korzyści techniczne i ekonomiczne w zależności od lokalizacji i warunków terenowych.

Techniczno-ekonomiczne aspekty zastosowań systemów geokomórkowych w porównaniu do innych technologii

Koszty wykonania konstrukcji oporowych z gruntu zależą od takich czynników jak: dostępność, własności gruntu, koszty materiałów zasypowych, transportu, koszty robocizny, ukształtowania i wielkości naziomu i dodatkowego obciążenia, długości itp. Tablica przedstawia w sposób ogólny uwarunkowania techniczno-ekonomiczne zastosowania systemów geokomórkowych na tle rozwiązań alternatywnych.

Zastosowanie systemów geokomórkowych do stabilizacji osuwiska wraz z zabezpieczeniem i odbudową fragmentu drogi w miejscowości Łysa Góra

Większość rozważanych tu osuwisk będących przedmiotem zabezpieczeń i stabilizacji miało związek z drogami powiatowymi i gminnymi. Jednym z kilkunastu przykładów, gdzie w szerokim zakresie wykorzystano geosyntetyczne komórkowe systemy ograniczające w ciekawym połączeniu z metodami tradycyjnymi, była stabilizacja osuwiska wraz z zabezpieczeniem i odbudową fragmentu drogi nr 145 Sufczyn - Łysa Góra w miejscowości Łysa Góra w woj. małopolskim.

Droga jednojezdniowa o dwu pasach ruchu była uszkodzona i zdeformowana na odcinku ok. 90 m. Prawa część drogi biegła w płytkim wykopie 0-7- 1,8 m, natomiast lewa część drogi biegła po nasypie o wysokości ok. 0,5- 1,5 m. Droga biegła ukosem po wzniosie o zmiennym nachyleniu 6,8%, po zboczu wzniesienia, gdzie nachylenie stoku było dochodzące od 22% (12⁰).

W osi deformacji był przepust zbierający wodę z rowu oraz żlebu z okresowym ciekiem powierzchniowym. Ruchy osuwiskowe, które doprowadziły do uszkodzenia drogi wystąpiły już w lipcu 1997 roku. W 2004 roku dla osuwiska opracowana została karta osuwiska przez Państwowy Instytut Geologiczny Oddział Karpacki. Wykonane prace geologiczne stwierdziły strefę osuwiskową obejmującą grunty podłoża o różnym stopniu plastyczności do głębokości 7-15 m p.p.t. Pomocą w interpretacji przebiegu strop podłoża fliszowego były badania mikrosejsmiczne.

Zasadniczą przyczyną powodującą brak stabilności stoku była woda w podłożu gruntowym, wprowadzona prawdopodobnie w rejon pasa drogowego dodatkowo przez uszkodzony przepust. Układ warstw fliszu był konsekwentny z nachyleniem stoku, co sprzyja powstawaniu osuwisk strukturalnych (rys. 9) [6].

W okresie przystąpienia do prac zabezpieczających stok był w stanie równowagi chwilowej. Prace zabezpieczające wykonano w 2007 roku. Projekt budowlany przewidywał stabilizację osuwiska poprzez zdrenowanie stoku powyżej i poniżej drogi za pomocą drenażu „francuskiego”, odbudowę rowów w szczelnej obudowie z umocnieniem systemem geokomórkowym z drenami podłużnymi pod rowem, wykonanie nowego i odbudowę zniszczonego przepustu, umocnienie dna i skarp cieku okresowego. Zabezpieczenie drogi będące elementem stabilizacji osuwiska stanowiło palowanie w skarpie drogi i poniżej wzmocnienie korpusu drogi komórkowym systemem ograniczającym [7]. Odbudowano zniszczoną nawierzchnię drogi wraz z zabezpieczeniem konstrukcji podbudowy przed możliwością nierównomiernego osiadania. Do realizacji tych zadań wykorzystano w szerokim zakresie geosyntetyki. Na rys. 10 przedstawione są charakterystyczne rozwiązania konstrukcyjne dla stabilizacji osuwiska i zabezpieczenie drogi z zastosowaniem systemu geokomórkowego [6]. Rysunki 11, 12 i 13 przedstawiają zabezpieczony korpus drogowy i konstrukcje systemów porządkujących gospodarkę wodną oraz stanowiących równocześnie osłonę przeciwerozyjną.

Tweet