Spis treści

Strategia transportowa WarszawyJuż w 1995 roku Warszawa, jako drugie miasto w Polsce, miała uchwaloną politykę transportową, której podstawę stanowiła strategia zrównoważonego rozwoju. W następnych latach powstawały dokumenty, które opierały się na głównych zapisach polityki transportowej promującej transport publiczny. W 1999 roku przeprowadzono analizy funkcjonalno-ruchowe wariantów systemu transportowego Warszawy, a w 2005 r. powstała strategia rozwoju miasta do roku 2020. Natomiast 9 lipca 2009 roku Rada m.st. Warszawy przyjęła „Strategię zrównoważonego rozwoju systemu transportowego Warszawy do 2015 roku i na lata kolejne, w tym zrównoważony plan rozwoju transportu publicznego Warszawy.”

- Realizacja tej strategii będzie wymagała unowocześnienia systemu drogowego i transportu publicznego oraz zapewnienia jego wysokiej skuteczności, poziomu i łatwej dostępności – stwierdził Mieczysław Reksnis, dyrektor Biura Drogownictwa i Komunikacji Urzędu m. st. Warszawy, podczas IV Konferencji Naukowo-Technicznej „Miasto i Transport 2010”.

Głównym celem polityki transportowej jest usprawnienie i rozwój systemu transportowego, które stworzy warunki do sprawnego i bezpiecznego przemieszczania się przy jednoczesnym ograniczeniu szkodliwego wpływu na środowisko i warunki życia. Polega to na zapewnieniu możliwości dojazdu, poprawie standardów podróży, stymulowaniu rozwoju gospodarczego i ładu przestrzennego, poprawie bezpieczeństwa ruchu i bezpieczeństwa osobistego pasażerów oraz stanu środowiska, zmniejszeniu uciążliwości transportu dla mieszkańców, a także podnoszeniu prestiżu i wizerunku miasta.

Podstawowym środkiem transportu zbiorowego w mieście są autobusy. Przewoźnicy obsługują około 200 dziennych linii miejskich i podmiejskich oraz 39 linii nocnych, nie licząc linii obsługiwanych przez przedsiębiorstwa PPKS oraz prywatnych przewoźników. Z kolei system komunikacji tramwajowej składa się z 30 stałych linii, o łącznej długości ponad 400 km, obsługiwanych przez spółkę Tramwaje Warszawskie. Metro składa się dotychczas z jednej, 23-kilometrowej linii, na której zlokalizowano 21 stacji. Połączenie stolicy z obszarem województwa mazowieckiego zapewnia także kolej regionalna i aglomeracyjna. W połowie czerwca 2005 roku, po wielu latach przerwy wznowiono pasażerski transport wodny, którego trasa jest sukcesywnie wydłużana i wzbogacana o kolejne przystanki.

Transportowy priorytet

Uprzywilejowanie transportu zbiorowego dotyczy głównie komunikacji tramwajowej i autobusowej. Ułatwienia w ruchu tramwajów polegają na wydzieleniu torowisk z jezdni ulicznych. Natomiast w komunikacji autobusowej zastosowano do tej pory rozwiązania nadające priorytety w ruchu dla autobusów miejskiego transportu zbiorowego. W wyniku realizacji polityki transportowej powrócono do koncepcji wprowadzenia systemu zintegrowanego zarządzania ruchem.

Mieczysław Reksnis zapewnił, że polityka transportowa Warszawy uwzględnia konsekwencje jakie dla jakości życia w mieście miałoby nieograniczone udostępnienie samochodom całego obszaru miasta. Prowadziłoby to do pogorszenia warunków podróżowania, zatłoczenia ulic i obniżenia standardów warunków zamieszkania z powodu zanieczyszczenia powietrza i hałasu. Dlatego uzasadnione i konieczne jest zachowanie równowagi pomiędzy podróżowaniem prywatnymi samochodami, środkami transportu zbiorowego, pieszo lub rowerem. Wykluczenie pewnych obszarów miasta z ruchu samochodowego ma swoje przyczyny w deficycie przestrzeni komunikacyjnej, złym stanie środowiska i niewystarczających funduszach. Jednak ograniczenia muszą być zrekompensowane dobrą obsługą komunikacyjną, wytworzeniem ciągów obwodowych oraz stworzeniem dogodnych warunków dla ruchu pieszych i rowerzystów. W strategii przyjęto, że kluczową rolę w systemie transportowym miasta będzie stanowił szynowy transport zbiorowy, ponieważ zwiększający się ruch samochodowy powodować będzie dalsze pogarszanie warunków ruchu autobusów. Warszawa już dysponuje stosunkowo dobrze rozwiniętą siecią transportu szynowego – zastrzeżenia budzą tylko jakość tego systemu oraz jego konkurencyjność w stosunku do transportu indywidualnego. W strategii przewiduje się realizację podstawowych zadań dla rozwoju transportu szynowego: modernizację systemu komunikacji tramwajowej, kontynuację rozwoju systemu metra, usprawnienie komunikacji kolejowej i wymianę taboru.

- Strategia zrównoważonego rozwoju systemu transportowego Warszawy do 2015 roku i na lata kolejne, w tym zrównoważony plan rozwoju transportu publicznego Warszawy, jest dokumentem ogólnym, który wyznacza cele,  kierunki działań i sposoby ich realizacji – poinformował dyrektor Biura Drogownictwa i Komunikacji. Zawiera m.in. charakterystykę istniejącego systemu transportu, analizę SWOT, nową politykę transportową, plan rozwoju systemu oraz zasady promocji i wskaźniki. Uchwale towarzyszyło opracowanie prognozy oddziaływania na środowisko oraz szeroko zakrojone konsultacje społeczne.

Strategia koncentruje się na obszarze śródmiejskim, obejmując swym zasięgiem Śródmieście, Żoliborz, Ochotę, Mokotów, Wolę, Pragę Północ i Południe. Są to tereny o wysokim stopniu urbanizacji (80-93%) i dużej gęstości zaludnienia (6-9,6 tys. mieszkańców na km2). Procentowy udział powierzchni dróg do powierzchni obszaru wynosi tam około 16-20%. Obszar ten otaczają trasy: Słomińskiego-Starzyńskiego, Okopowa-Towarowa i Łazienkowska, które tworzą 3 obwodnicy śródmiejskiej, wymagającej zamknięcia od strony wschodniej. Przez ten obszar, po lewej stronie Wisły, przechodzi też I linia metra. Dodatkowo funkcjonuje tu bogaty system kolejowy. Teren jest również objęty strefą parkowania płatnego i ograniczeniami dla ruchu towarowego. Analiza liczby podróży w godzinach szczytu (7.00-9.00 i 15.30-17.30) wykazała, że z wykorzystaniem transportu zbiorowego odbywa się około 60% podróży na granicy centrum.

Dodaj komentarz
Komentarze do artykułów może dodać każdy użytkownik Internetu. Administrator portalu nie opublikuje jednak komentarzy łamiących prawo oraz niemerytorycznych, tj. nieodnoszących się bezpośrednio do treści zawartych w artykule. Nie będą również publikowane komentarze godzące w dobre imię osób czy podmiotów, rasistowskie, wyznaniowe czy uwłaczające grupom etnicznym, oraz zawierają treści nieetyczne albo niemoralne, pornograficzne oraz wulgarne. Z komentarzy zostaną usunięte: reklamy towarów, usług, komercyjnych serwisów internetowych, a także linki do stron konkurencyjnych.