Spis treści

Wizja „0” w krajowych i europejskich normatywach – prędkośćPomysł stworzenia polityki wizja „0” narodził się w Szwecji. Wizję „0” zaprezentowała po raz pierwszy w połowie lat 90. Ines Usmann - Minister Transportu w szwedzkim rządzie. Powodzenie rozwiązań wprowadzanych w tym kraju zachęciło inne państwa UE do podjęcia podobnych działań. Również w Polsce wizja „0” została przyjęta jako narzędzie w walce o poprawę bezpieczeństwa ruchu.

Wizja „0” zakłada przede wszystkim, że uczestnicy ruchu drogowego popełniają i będą popełniać błędy poruszając się po drogach. Jednak ich błędy nie powinny doprowadzać do śmierci lub doznania poważnych obrażeń. Oczywiście można się spierać w kwestii słuszności przyjęcia wizji „0” jako celu. Najważniejszym jednak jej elementem jest to, że ma wpływać na wszystkie osoby odpowiedzialne za transport oraz na uczestników ruchu. Ma wpływać na ich działania, które w każdej okoliczności powinny być podyktowane nadrzędną zasadą, że wszystko, co robię ma służyć obniżeniu liczby ofiar na drogach. Bo przecież nawet wówczas, kiedy uda się obniżyć liczbę ofiar o połowę to warto walczyć, aby za jakiś czas znów obniżyć ich liczbę nawet o jedną osobę, ponieważ jedyną akceptowalną liczbą ofiar wypadków drogowych ma być dla każdego z nas liczba zero.

Wizja „0” to szereg działań, które muszą zostać podjęte dla osiągnięcia celu. Największa odpowiedzialność spoczywa oczywiście na projektantach, którzy kształtują układ drogi. Za projektantów należy jednak rozumieć osoby odpowiedzialne w procesie inwestycyjnym, czyli: inżynierów, administrację drogową, policję oraz władzę legislacyjną. Podstawowe działania, które Szwecja podjęła na skutek przyjęcia wizji „0”, to separacja uczestników ruchu poprzez powszechniejsze stosowanie barier rozdzielających przeciwne kierunki ruchu, przebudowę skrzyżowań na formę ronda oraz wprowadzenie fizycznych ograniczeń prędkości w obszarach zabudowanych.

Zgodnie ze szwedzkim systemem zmiana w podejściu do bezpieczeństwa ruchu powinna zaowocować zmianą w podejściu do rozwiązywanych problemów, w efekcie których otrzymamy spadek liczby ofiar wypadków. Biorąc np. pod uwagę potrzebę przebudowy skrzyżowania, dwiema podstawowymi metodami są budowa sygnalizacji świetlnej lub budowa ronda. Wybierając konkretne rozwiązanie należy mieć więc na uwadze, że jeśli celem jest redukcja liczby zdarzeń drogowych lepszym rozwiązaniem będzie montaż sygnalizacji, natomiast jeśli celem jest zmniejszenie przede wszystkim skutków zdarzeń to zdecydowanie bardziej właściwym rozwiązaniem będzie budowa ronda.

Rocznie w krajach UE notuje się około 1 300 000 zdarzeń drogowych, w których ginie około 40 000 osób, a 1 700 000 zostaje rannych [2]. Konsekwentne wprowadzanie polityki transportowej ze szczególnym uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego spowodowało, że w ciągu ostatnich 30 lat pomimo faktu, że natężenie ruchu wzrosło trzykrotnie to liczba ofiar śmiertelnych wypadków spadła o połowę.

Komisja Europejska wskazuje jednak nadal na kilka podstawowych przyczyn ofiar zdarzeń drogowych:

  • przekraczanie prędkości przez kierujących (przyczyna około 1/3 zdarzeń);
  • prowadzenie pojazdów pod wpływem alkoholu lub środków odurzających;
  • nie używanie pasów bezpieczeństwa, kasków ochronnych, fotelików dla dzieci;
  • nie dostateczny poziom bezpieczeństwa jaki gwarantuje część pojazdów (badania wskazują, że jeśli w danej klasie samochodów poziom bezpieczeństwa gwarantowany przez najlepszy pojazd zostałby wprowadzony do pozostałych to liczba ofiar wypadków spadłaby o połowę);
  • „czarne punkty” na drogach – dobrze zaprojektowane drogi przyczyniają się zarówno do obniżenia liczby zdarzeń, jak i ewentualnej liczby ofiar wypadku;
  • nie przestrzeganie zasad czasu pracy przez zawodowych kierowców;
  • ograniczenia pola widzenia kierowcy przez nadwozie pojazdu (około 500 ofiar rocznie).

Powyższe przyczyny zdarzeń wskazują na potrzebę wielobranżowych działań, a osiągnięcie zamierzonego celu będzie możliwe tylko pod warunkiem komplementarności podjętych działań. W 2003 roku Komisja Europejska określiła w Programie Poprawy Bezpieczeństwa Ruchu główne cele podejmowanych działań:

  • lepsze szkolenie obecnych i przyszłych uczestników ruchu;
  • poprawa bezpieczeństwa czynnego i biernego samochodów;
  • kształtowanie infrastruktury drogowej na zasadzie polityki tzw. „dobrych praktyk” ze szczególnym uwzględnieniem eliminowania „czarnych punktów”.
Dodaj komentarz
Komentarze do artykułów może dodać każdy użytkownik Internetu. Administrator portalu nie opublikuje jednak komentarzy łamiących prawo oraz niemerytorycznych, tj. nieodnoszących się bezpośrednio do treści zawartych w artykule. Nie będą również publikowane komentarze godzące w dobre imię osób czy podmiotów, rasistowskie, wyznaniowe czy uwłaczające grupom etnicznym, oraz zawierają treści nieetyczne albo niemoralne, pornograficzne oraz wulgarne. Z komentarzy zostaną usunięte: reklamy towarów, usług, komercyjnych serwisów internetowych, a także linki do stron konkurencyjnych.