Drogi miejskie są szczególnym elementem zagospodarowania terenu mającym niebagatelny wpływ na funkcjonowanie miasta. Od rozwiązań komunikacyjnych zależy życie gospodarcze, edukacyjne, rekreacyjne miasta. Niebagatelną rolę odgrywa tu dostosowanie głównych tras komunikacyjnych do potrzeb mieszkańców. Szczególne znaczenie ma zrozumiałe i logiczne oznakowanie, czy zapewnienie odpowiedniej widoczności.

Istotne jest też uwzględnianie możliwej dezorientacji kierowców niebędących mieszkańcami, a więc nieznających specyfiki poszczególnych tras komunikacyjnych danego miasta. Mimo dużego wysiłku wkładanego przez administratorów, projektantów i wykonawców w ułatwienie orientacji kierowców, zdarzają się jednak sytuacje swoistej niedoskonałości, na które należy zwrócić uwagę i o nich dyskutować, aby wyeliminować ich powtarzanie.

Widoczność

Dostępność miejsc parkingowych jest miarą dbałości o mieszkańców miasta. Oprócz parkingów naziemnych buduje się także parkingi podziemne, które niestety są kosztowne. W celu zminimalizowania kosztów budowy parkingów wykorzystuje się do parkowania część chodników i zieleńców. W tym celu wykonuje się nawierzchnię ażurową. Lokalizacja miejsc parkingowych w takich warunkach oczywiście usprawnia parkowanie, jednak w przypadku lokalizacji w bezpośrednim sąsiedztwie skrzyżowania może doprowadzić do znacznego
ograniczenia widoczności. Przykład takiego ograniczenia pokazano na fot. 1.

Specjalnej uwagi wymaga również analiza widoczności na odcinkach dróg miejskich wyposażonych w bariery ochronne i ekrany akustyczne. Mimo że są one elementami wyposażenia dróg, stanowią przeszkody boczne ograniczające widoczność. W polskich warunkach problem barier ograniczających widoczność na drogach miejskich ujawnia się przede wszystkim na trasach dwujezdniowych z barierą środkową w pasie rozdziału oraz na wszystkich drogach na dojazdach do obiektów mostowych. Mały promień łuku poziomego w prawo oraz występowanie łuku pionowego wypukłego może spowodować znaczne ograniczenie widoczności na dojeździe do obiektu mostowego. Wówczas jeżeli nie można skorygować osi i niwelety drogi powinno się poszerzyć pobocze, aby barierę odsunąć na wystarczającą odległość od krawędzi jezdni, a tym samym zwiększyć pole widoczności.

Zaskakująca organizacja ruchu na wlocie skrzyżowania

Przebieg pasów ruchu w warunkach skrzyżowań miejskich jest dostosowany do aktualnego obciążenia poszczególnych relacji i zazwyczaj jest zdefiniowany przez oznakowanie poziome i pionowe. Oznakowanie dodatkowych pasów na jednokierunkowych jezdniach wielopasowych jest typowe i można je zrealizować na podstawie instrukcji o znakach i sygnałach na drogach.
Niekiedy jednak pas do skrętu jest tworzony na przedłużeniu istniejącego pasa do jazdy na wprost. W takim przypadku pożądane jest jednoznaczne oznakowanie takiej organizacji ruchu. Najlepiej jeśli zostanie utworzony klin w postaci powierzchni wyłączonej z ruchu. Innym rozwiązaniem jest zakończenie pasa do jazdy na wprost linią krawędziową wykonaną ze skosem. Spotyka się jednak inne rozwiązania (mylące). Przykład niespójnego oznakowania podano na fot. 4.

Tweet