Obecnie miejska mobilność oparta jest na samochodach osobowych zasilanych paliwami kopalnianymi. Niesie to określone konsekwencje. Między innymi przestrzeń miast jest anektowana przez samochody, a sieć ulic przeciążona ruchem aut. W miastach narasta zanieczyszczenie powietrza; w tej chwili mobilność miejska odpowiada za 23% emisji CO2 w transporcie. To z kolei niesie nieodwracalne skutki w postaci globalnych zmian klimatycznych.

 

Ponadto, nasila się zagrożenie dla zdrowia ludzi. Szereg chorób wywoływanych jest zanieczyszczeniem powietrza, a więc zawartymi w nim tlenkami azotu i cząsteczkami NOx i PM. Wysoki udział ruchu samochodowego w miejskim transporcie oznacza także zagrożenie bezpieczeństwa. Udział wypadków w miastach nadal stanowi około 40% wszystkich wypadków śmiertelnych na drogach (ok. 11 tys. rocznie).

Unia Europejska w ramach swoich kompetencji odpowiada za politykę transportową tworząc strategie i regulacje obowiązujące dla całego jej obszaru. W przypadku mobilności miejskiej odpowiedzialność za kierunki jej rozwoju i charakter spoczywa po stronie władz lokalnych.  Ale nie oznacza to, że pozostają one w kreowaniu tej polityki osamotnione, bez wsparcia, czy też mają pełną dowolność w tworzeniu ram własnej polityki transportowej. Ramy polityk transportowych określa Unia Europejska, ona również tworzy warunki ich finansowania oddając do dyspozycji fundusze na ich realizację oraz fundusze służące badaniom i wdrożeniom innowacyjnych rozwiązań w zakresie transportu. Ponadto UE ułatwia pomiędzy państwami członkowskim wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk oraz podejmuje działania mające na celu podniesienie świadomości społeczeństw w dziedzinie mobilności.

Ramy miejskiej polityki wyznaczają unijne dokumenty: „Plan działania w zakresie miejskiej mobilności” (2009) oraz Biała karta transportu (2011). Celem UE jest zmniejszenie w miastach o połowę użycie pojazdów konwencjonalnych, a więc napędzanych paliwami kopalnymi. Uzyskanie tego poziomu ograniczenia zaplanowano do 2030 roku, natomiast pełne wyeliminowanie z ruchu tego rodzaju samochodów w miastach miałoby nastąpić do 2050 roku. Według założeń unijnych dokumentów również do 2030 roku centra większych miast Europy mają rozwinąć transport i logistykę wolną od CO2.

W grudniu 2013 roku został opublikowany kolejny unijny dokument: „Pakiet mobilności miejskiej” (ec.europa.eu/transport/themes/urban/ump_en.htm). Zapewni on podstawę do europejskiej debaty o miejskiej mobilności i da impuls europejskim miastom do podejmowania odpowiednich działań. Poza pomocą w wymianie najlepszych doświadczeń czy dofinansowaniu  projektów, UE będzie kontynuować prace służące rozwojowi Planów Zrównoważonej Mobilności Miejskiej (SUMP - Sustainable Urban Mobility Plans). Wdrażanie SUMP może przyspieszyć proces zmian miejskiej mobilności w kierunku jej bardziej wydajnych form i metod zrównoważonego transportu.

AS

Dodaj komentarz
Komentarze do artykułów może dodać każdy użytkownik Internetu. Administrator portalu nie opublikuje jednak komentarzy łamiących prawo oraz niemerytorycznych, tj. nieodnoszących się bezpośrednio do treści zawartych w artykule. Nie będą również publikowane komentarze godzące w dobre imię osób czy podmiotów, rasistowskie, wyznaniowe czy uwłaczające grupom etnicznym, oraz zawierają treści nieetyczne albo niemoralne, pornograficzne oraz wulgarne. Z komentarzy zostaną usunięte: reklamy towarów, usług, komercyjnych serwisów internetowych, a także linki do stron konkurencyjnych.