Spis treści

Natura 2000 Część II - inwestycje a ochrona obszarówW Polsce problemy z prawidłowym prowadzeniem inwestycji w obszarach Natura 2000 skończą się, kiedy Komisja Europejska uzna wyznaczanie obszarów za zakończone oraz zostaną opracowane szczegółowe inwentaryzacje przyrodnicze i programy ochrony dla poszczególnych obszarów. Ostateczna lista obszarów ma być przesłana do KE do września tego roku.

Artykuł 6 dyrektywy siedliskowej stanowi, że państwa członkowskie UE dla specjalnych obszarów ochrony powinny zapewnić konieczne środki ochronne obejmujące - jeśli zaistnieje taka potrzeba - odpowiednie programy ochrony opracowane specjalnie dla tych terenów, bądź programy zintegrowane z innymi planami rozwoju oraz odpowiednie środki ustawowe, administracyjne lub umowne, odpowiadające ekologicznym wymaganiom typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w Załączniku I dyrektywy siedliskowej lub gatunków żyjących na tych terenach wymienionych w Załączniku II tej dyrektywy.

Państwa członkowskie ponadto podejmują odpowiednie działania w celu nie dopuszczenia w specjalnych obszarach ochrony do pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków, jak również w celu zapewnienia spokoju gatunkom, dla których zostały wyznaczone takie obszary, o ile stopień istniejącego zakłócania i wywoływane nim niepokoje powodują niespełnienie celów dyrektywy [6].

Każde przedsięwzięcie, które nie jest bezpośrednio związane lub konieczne do zagospodarowania terenu, ale które może na nie w znaczący sposób oddziaływać - zarówno oddzielnie, jak i w połączeniu z innymi planami lub przedsięwzięciami - podlega odpowiedniej ocenie w zakresie skutków dla danego terenu z punktu widzenia założeń jego ochrony. W świetle wniosków wynikających z tej oceny właściwe władze krajowe wyrażają zgodę na to przedsięwzięcie dopiero po upewnieniu się, że nie wpłynie ono niekorzystnie na dany teren oraz, w stosownych przypadkach, po uzyskaniu opinii całego społeczeństwa.

Jeśli pomimo negatywnej oceny skutków dla danego terenu oraz braku rozwiązań alternatywnych, przedsięwzięcie musi zostać zrealizowane z powodów o charakterze zasadniczym, wynikających z nadrzędnego interesu publicznego, w tym interesów mających charakter społeczny lub gospodarczy, państwo członkowskie stosuje wszelkie środki kompensujące konieczne do zapewnienia ochrony ogólnej spójności Natury 2000. O przyjętych środkach kompensujących państwo członkowskie informuje Komisję Europejską.

Jeżeli dany teren obejmuje typ siedliska przyrodniczego i/lub jest zamieszkały przez gatunek o znaczeniu priorytetowym, jedyne względy na które można się powołać, to te odnoszące się do zdrowia ludzkiego lub bezpieczeństwa publicznego, a także do korzystnych skutków o podstawowym znaczeniu dla środowiska lub - po wyrażeniu opinii przez Komisję Europejską – odwołują się do innych zasadniczych kwestii wynikających z nadrzędnego interesu publicznego.

Zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości  przepis art. 6 dyrektywy ustanawia procedurę, która za pomocą uprzedniego badania ma zapewnić, aby jedynie wówczas udzielano pozwolenia na realizację przedsięwzięcia, które nie jest bezpośrednio związane lub konieczne do zagospodarowania terenu, ale które może w istotny (znaczący) sposób na niego oddziaływać, gdy to przedsięwzięcie nie wpłynie niekorzystnie na dany teren. Udzielenie pozwolenia na przedsięwzięcie, zgodnie z art. 6 ust. 3 dyrektywy siedliskowej, zakłada w sposób konieczny dowiedzenie, iż inwestycja nie wpłynie niekorzystnie na dany teren i w konsekwencji, nie może również spowodować pogorszeń lub niepokoi w rozumieniu art. 6 ust. 2 [6].

Wymóg dokonania odpowiedniej oceny skutków przedsięwzięcia jest uzależniony od przesłanki możliwego jego oddziaływania na dany teren w istotny sposób. Dlatego wszczęcie procedury oceny oddziaływania na środowisko nie zakłada pewności, że przedsięwzięcie oddziaływuje na dany teren w znaczący sposób, lecz jedynie prawdopodobieństwo tego. Wskazuje więc na związek pomiędzy inwestycją a wystąpieniem takiego skutku. Ryzyko wystąpienia znaczącego oddziaływania na środowisko ma miejsce wówczas, gdy na podstawie obiektywnych informacji nie można wykluczyć, że przedsięwzięcie będzie oddziaływać na dany teren w istotny sposób.

Pod pojęciem „odpowiednia ocena skutków” - w rozumieniu art. 6 ust. 3 dyrektywy siedliskowej - nie ustanawia się żadnych szczególnych metod przeprowadzania takiej oceny. Dokonanie oceny oznacza w związku z tym określenie - zgodnie z najlepszą wiedzą naukową w tej dziedzinie - wszystkich aspektów inwestycji mogących osobno lub w połączeniu z innymi planami i przedsięwzięciami oddziaływać na czynniki stanowiące założenia ochrony danego terenu. Założenia te mogą zostać ustalone - jak wynika z art. 3 i 4, a w szczególności z art. 4 ust. 4 dyrektywy siedliskowej - na podstawie znaczenia tych terenów dla zachowania lub odtworzenia we właściwym stanie typu siedliska przyrodniczego wymienionego w Załączniku I dyrektywy lub gatunku wymienionego w Załączniku II dyrektywy, a także do celów spójności Natury 2000. Założenia te ustalane są również na podstawie stopnia zagrożenia degradacją lub zniszczeniem, na które narażone są te tereny.

Dodaj komentarz
Komentarze do artykułów może dodać każdy użytkownik Internetu. Administrator portalu nie opublikuje jednak komentarzy łamiących prawo oraz niemerytorycznych, tj. nieodnoszących się bezpośrednio do treści zawartych w artykule. Nie będą również publikowane komentarze godzące w dobre imię osób czy podmiotów, rasistowskie, wyznaniowe czy uwłaczające grupom etnicznym, oraz zawierają treści nieetyczne albo niemoralne, pornograficzne oraz wulgarne. Z komentarzy zostaną usunięte: reklamy towarów, usług, komercyjnych serwisów internetowych, a także linki do stron konkurencyjnych.