Prawo

Zarządca drogi a jej użytkowanie – próba przybliżenia zagadnienia, a bywa że problemuArt. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych stanowi: „Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych”. Właśnie: „z której może korzystać każdy, zgodnie z kek przeznaczeniem”. W tych słowach wyłożono zasadę powszechnej możliwości korzystania z drogi publicznej zgodnie z jej przeznaczeniem, to jest możliwość przemieszczania się, przewożenia towarów właśnie na drogach objętych zakresem przedmiotowym ustawy, a wszelkie odstępstwa od tej zasady powinny być uwzględnione „w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych”. Zatem odstępstwo od podstawowego sposobu korzystania z dróg musi być prawnie uregulowane.

Od wielu lat największym wyzwaniem, stojącym przed samorządami terytorialnymi, jest gruntowna modernizacja i rozbudowa sieci dróg. Nadrobienie ogromnych zaniedbań w tym zakresie jest wyzwaniem, od realizacji którego zależy dalszy rozwój społeczny i gospodarczy Polski – podkreślono w stanowisku przyjętym przez Zgromadzenie Ogólne Związku Powiatów Polskich, które odbyło się 13 kwietnia br.

Każde postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego powinno rozpocząć się precyzyjnym określeniem oczekiwań i potrzeb instytucji zamawiającej. To jedna z najistotniejszych czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia, gdyż determinuje cały dalszy przebieg postępowania, łącznie z wyborem trybu i możliwością składania ofert – również tych zawierających rozwiązania o charakterze innowacyjnym, co jest szczególnie istotne z punktu widzenia wprowadzania nowych rozwiązań na rynek.

XXIV Konwent Dyrektorów Zarządów Dróg Wojewódzkich – ustalenia i wnioskiKonwent Dyrektorów Zarządów Dróg Wojewódzkich przeprowadzili analizę sytuacji w drogownictwie w poszczególnych województwach. Uwagę przede wszystkim zwrócono na aspekty prawne i finansowe realizacji zadań inwestycyjnych. Wnioski z tego wynikające omówiono podczas Konwentu Dyrektorów ZDW (Wrocław, 15-17 lutego 2012 r.).

W trakcie konwentowego spotkania podkreślono brak systemowego rozwiązania dotyczącego finansowania dróg publicznych ze środków budżetu państwa, zwłaszcza w zakresie bieżącego ich utrzymania. Z kolei system finansowania inwestycji drogowych ze środków Unii Europejskiej w opinii dyrektorów ZDW powoduje  bardzo duże dysproporcje w ilości środków rozdzielanych między drogi krajowe a regionalne. W przypadku stosowania prawa dyrektorzy zauważają, że problemem jest złożoność i rozproszenie przepisów dotyczących dróg publicznych w kilkudziesięciu pozycjach (ustawy, rozporządzenia, warunki techniczne, wytyczne). Zarządy dróg napotykają również na znaczne problemy interpretacyjne, ze względu na niejednoznaczność stosowanych pojęć i wzajemne sprzeczności zachodzące między przepisami.

Nazwy dla ulic o statusie dróg publicznychNazwa ulicy jest elementem realizacji praw i obowiązków publicznych, a takie prawa i obowiązki muszą mieć podstawę normatywną powszechnie obowiązującą. Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok NSA z 29 czerwca 2011 r., sygn. akt II OSK 633/11) przyjął, że warunkiem koniecznym realizacji kompetencji nadawania nazw ulicom jest ich status drogi publicznej. Musi to być droga istniejąca, a nie droga, która jeszcze nie została zbudowana i której status jest niejasny.

Podwykonawstwo a dysponowanie zasobami podmiotu trzeciegoZgodnie z treścią art. 26 ust. 2b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.), wykonawca może polegać na wiedzy i doświadczeniu, potencjale technicznym, osobach zdolnych do wykonania zamówienia lub zdolnościach finansowych innych podmiotów, niezależnie od charakteru prawnego łączących go z nimi stosunków. Wykonawca w takiej sytuacji zobowiązany jest udowodnić zamawiającemu, iż będzie dysponował zasobami niezbędnymi do realizacji zamówienia, w szczególności przedstawiając w tym celu pisemne zobowiązanie tych podmiotów do oddania mu do dyspozycji niezbędnych zasobów na okres korzystania z nich przy wykonaniu zamówienia.