Prawo

„Wąskie gardło” gminnych drógNa budowę chodników i zatok autobusowych w ramach tzw. „Inicjatyw Społecznych” w latach 2002-2009 samorządy gminne w Małopolsce przeznaczyły prawie 80 mln zł przy podobnym udziale finansowym budżetu województwa. Dzięki współpracy różnych szczebli samorządów zostały wyremontowane i wybudowane w ostatnim dziesięcioleciu setki kilometrów dróg i chodników.

W większości samorządy gminne (szczególnie o wysokich dochodach własnych) w pełni akceptują przyjęte przez Zarząd Województwa Małopolskiego zasady dotyczące współfinansowania projektowania, budowy i remontów dróg wojewódzkich oraz przyległych do nich chodników. Obecny stan prawny pozwala gminom na współfinansowanie zadań drogowych samorządu wyższego szczebla, jednak wiele samorządów gminnych buntuje się przeciwko ,,wymuszaniu” finansowania zadań samorządu szczebla powiatowego i wojewódzkiego.

Drogi wewnętrzne – IV. Koncepcja zmianGrunty zajęte pod drogi wewnętrzne w obecnym stanie prawnym są przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Zwolnienie przewidziane w art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 z późn.zm.) obejmuje bowiem jedynie grunty zajęte pod pasy drogowe dróg publicznych w rozumieniu przepisów o drogach publicznych oraz zlokalizowane w nich budowle, z wyjątkiem związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż eksploatacja autostrad płatnych.

Drogi wewnętrzne – III. Zasady ruchuPoruszając się po drogach jesteśmy zobowiązani stosować się do przepisów tzw. Kodeksu drogowego, czyli – mówiąc precyzyjnie – ustawy z 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz.U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Swój zakres zastosowania ustawa ta precyzuje w: „Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania, warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, wymagania w stosunku do osób kierujących pojazdami i innych uczestników ruchu oraz zasady kontroli ruchu drogowego. 2. Przepisy ustawy stosuje się również do ruchu odbywającego się poza drogami publicznymi, jeżeli jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu.”

Drogi Wewnętrzne – II. DostępnośćZgodnie z art. 2a ustawy o drogach publicznych drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa, zaś drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy. Analogicznych regulacji na szczeblu ustawowym nie ma w odniesieniu do dróg wewnętrznych. Jest to zresztą zrozumiałe. Ze względu na swój charakter właścicielem drogi wewnętrznej może być zarówno podmiot publiczny (np. jednostka samorządu terytorialnego), jak i prywatny.

Drogi wewnętrzne – I. DefinicjaDefinicja drogi wewnętrznej znajduje się w art. 8 ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz.U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115). Zgodnie z przepisem drogą wewnętrzną jest każda droga niezaliczona do żadnej kategorii dróg publicznych. Podział wszystkich dróg ma zatem charakter dychotomiczny – droga może być albo publiczna, albo wewnętrzna. Trzeciej możliwości nie ma.

Prawo zamówień publicznych  a FIDIC jako kodeks dobrych praktyk cz. V - wnioskiBardzo rzadko znajdują się wyroki w zakresie postanowień umów korzystne dla wykonawcy, a i to wyłącznie w przypadku rażącego naruszenia przepisów prawa. I tak w wyroku ZA UZP z 17 stycznia 2006 r. sygn. akt. UZP/ZO/0-52/06 (LEX nr 181736) stwierdzono, że: „Zamawiający naruszył art. 481 §1 Kc w związku z art. 139 Pzp poprzez zastrzeżenie w swiz, iż wykonawca ma prawo naliczyć odsetki ustawowe za zwłokę w przypadku, gdy należność nie zostanie uregulowana w terminie przez zamawiającego. Zapis taki może prowadzić do interpretacji, iż odwołującemu przysługuje prawo żądania odsetek wyłącznie, jeżeli nieterminowe regulowanie przez zamawiającego płatności będzie miało charakter przez niego zawiniony”.