W warunkach technicznych (tablica 1), nie przewidziano możliwości stosowania skrzyżowań skanalizowanych (a więc także rond), na skrzyżowaniach dróg klasy L, D i L z D. Chociaż w zakresie stosowania rond określonym w §75, przewiduje się stosowanie rond małych na drogach klasy L oraz w osiedlach miejskich (tablica 2). Należy przypuszczać, że rozporządzenie [8] nie przewiduje w ogóle stosowania na drogach publicznych rond mini, które mogą mieć wyspę środkową przejezdną lub częściowo przejezdną (enigmatyczny zapis „osiedla” w kolumnie „Zakres stosowania”). Prawdopodobnie jeszcze gorzej byłyby potraktowane ronda mikro, które pojawiły się w Polsce już po wydaniu warunków technicznych. Także §76 określający warunki techniczne dla wysp kanalizujących ruch, nie pozostawia najmniejszych wątpliwości co do tego, że wyspa centralna na rondzie, nie jest w tym akcie prawnym uważana za wyspę kanalizującą ruch kołowy.

Zestawiając urbanistyczne i formalno-prawne rozumienie ronda komunikacyjnego, otrzymujemy niezbyt spójne informacje na temat tego rozwiązania:
1. Według słownikowej definicji urbanistycznej, rondem może być:
a) plac w kształcie koła (niezależnie od rozwiązania drogowego),
b) skrzyżowanie w formie okrągłego placu, z co najmniej dwupasową jezdnią dookoła wysepki w środku.
2. Według prawa o ruchu drogowym (które można nazwać instrukcją użytkowania dróg), nie istnieje funkcjonalne pojęcie ronda. Są natomiast skrzyżowania z ruchem dookoła wyspy, na których ruch kołowy może się odbywać:
a) według jednolitych zasad określanych jako ruch okrężny, przy czym:
• uczestnicy ruchu drogowego mogą spodziewać się:
- pierwszeństwa przejazdu dla pojazdów poruszających się dookoła wyspy (na wlotach zestaw znaków A- 7 i C- 12), co oznacza podporządkowanie na wszystkich wlotach,
- pierwszeństwa przy wjeździe na skrzyżowanie (tylko znak C-12 na wszystkich wlotach), ponieważ wszystkie wjazdy następują z prawej strony;
• zarządzający ruchem mogą stosować na drogach publicznych tylko pierwsze z wymienionych rozwiązań,
b) z zachowaniem pierwszeństwa przejazdu na określonym kierunku (dopuszczalne tylko w wypadku skrzyżowań o rozszerzonych wlotach),
c) zarówno dookoła wyspy centralnej, jak i po jezdni przecinającej wyspę, co wymaga każdorazowo indywidualnych rozwiązań organizacji ruchu,
d) z wyznaczonym pierwszeństwem przejazdu na pewnym odcinku (lub odcinkach) jezdni dookoła wyspy centralnej
Według przepisów technicznych dotyczących organizacji ruchu [6], w rozwiązaniach wymienionych w pkt a), nie wyznacza się pasów ruchu na rondach nie większych niż średnie. Natomiast w rozwiązaniach wymienionych w pkt. b), c) i d), nie stosuje się znaku C-12 „ruch okrężny”. Według Prawa o ruchu drogowym kształt wyspy w środku, nie ma wpływu na zasady ruchu.
3. Według warunków technicznych dla dróg publicznych, rondo powinno mieć:
a) wysepkę kanalizującą lub pas dzielący, na co najmniej jednym wlocie (czy należy przez to rozumieć, że wyspa centralna nie jest bezwzględnie konieczna?),
b) kształt okrągły (prawdopodobnie), ponieważ klasyfikuje się ronda według pojedynczych wartości średnicy zewnętrznej i średnicy wyspy (tablica 2).
Oprócz tego jest to też skrzyżowanie, które:
a) może mieć więcej niż cztery wloty (nawet na drogach ekspresowych), chociaż na skrzyżowaniach o rozszerzonych wlotach osobiście nie polecam takiego rozwiązania,
b) ale nie może mieć wlotu, który nie jest drogą publiczną (mimo iż jako jedyne do takich rozwiązań się nadaje i często w takiej wersji występuje w praktyce),
c) może mieć nieco niższe parametry techniczne od wymaganych na innych skrzyżowaniach, z zasady dopuszczone tylko przy uspokojeniu ruchu kołowego,
d) ale ma ograniczenia w zastosowaniu na drogach najniższych klas, na których w największym zakresie stosuje się uspokojenie ruchu kołowego,
e) natomiast zostało dopuszczone do stosowania na skrzyżowaniach ogólnodostępnych dróg najwyższych klas oraz na końcu lub na początku drogi ekspresowej poza terenem zabudowy.

Tweet