Priorytet 2: Rozwój systemu bezpieczeństwa ruchu drogowego
Uczestnicy Seminarium jednoznacznie wskazywali na systemowe uwarunkowania realizacji Krajowego Programu BRD i osiągania założonych celów, także wysoką skuteczność i efektywność proponowanych przez Dyrektywę 2008/96/WE narzędzi do zarządzania bezpieczeństwem infrastruktury drogowej. Podejmując dalsze działania postuluje się:
1. Podjęcie prac na rzecz budowy Zintegrowanego Systemu Bezpieczeństwa Transportu, zapewniającego polskiemu społeczeństwu prawo do bezpiecznego podróżowania i bezpiecznego przewozu towarów.
2. Reorganizację struktur brd na poziomie krajowym i lokalnym, tak aby możliwa była skuteczna koordynacja działań na wszystkich poziomach zarządania bezpieczeństwem ruchu drogowego, właściwy podział kompetencji i zaangażowanie kluczowych decydentów; służyć temu powinno jasne określenie instytucji wiodących, wyposażonych we właściwe kompetencje i środki finansowe.
3. Przygotowanie systemu organizacyjnego i odpowiednich narzędzi do wdrożenia na całej sieci dróg w Polsce Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem Infrastruktury Drogowej. Przygotowaną przez Ministerstwo Transportu BiGM i uchwaloną przez Parlament ustawę (o zmianie ustawy o drogach publicznych i innych ustaw) odnoszącą się tylko do sieci drogowej TEN‐T, należy traktować jako pierwszy, ale zbyt zachowawczy krok służący budowie takiego systemu.
4. Rozwój przedstawionych w trakcie Seminarium narzędzi służących do zarządzania bezpieczeństwem infrastruktury drogowej (metoda oceny wpływu na brd, audyt brd, zarządzanie bezpieczeństwem istniejącej sieci drogowej, kontrola bezpieczeństwa istniejących dróg), które wymagają doskonalenia z uwzględnieniem wymagań standaryzacji oraz wyników badań naukowych i przykładów dobrej praktyki.
5. Wprowadzenie systemowych rozwiązań w zakresie planowania i finansowania działań edukacyjnych w zakresie brd, z określeniem celów ilościowych i monitorowaniem takich działań.
6. Poprawienie skuteczności egzekwowania przepisów ruchu drogowego poprzez zwiększenie kadr służb ruchu drogowego, wyposażenie w nowoczesny sprzęt oraz zmiany prawne. Działania te powinny zwiększyć poczucie nieuchronności sankcji dostosowanych do stopnia naruszenia prawa i na poziomie odczuwalnym dla uczestników ruchu.
7. Przeprowadzenie weryfikacji i doskonalenie przepisów techniczno‐budowlanych wraz z ich uzupełnieniem przez szczegółowe instrukcje, przewodniki, katalogi itp. w celu stworzenia warunków dla budowy dróg określanych jako „samo‐objaśniające” i „wybaczające” błędy kierowców.
Priorytet 3: Badania naukowe w brd
Wśród wielu uwarunkowań prawidłowego planowania i wyboru najbardziej efektywnych działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego istotną rolę odgrywają badania procesów ruchu oraz okoliczności wypadków drogowych. W tym zakresie Uczestnicy seminarium wskazali na następujące działania:
1. Zwiększenie zaangażowania jednostek bezpośrednio odpowiedzialnych za stan bezpieczeństwa ruchu, a szczególnie Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, w kreowaniu długoterminowego planu badań naukowych dotyczących brd, jego koordynowaniu i finansowaniu.
2. Stworzenie instrumentów zachęcających do bardziej aktywnego wspierania badań naukowych przez organizacje i firmy sektora prywatnego oraz wsparcia finansowego dla badań obejmujących drogi samorządowe.
3. Podjęcie badań bezpieczeństwa ruchu drogowego m.in. w zakresie: efektywności stosowania różnych środków poprawy bezpieczeństwa, źródeł zagrożeń niechronionych uczestników ruchu drogowego i możliwych środków poprawy ich bezpieczeństwa, metod prognozowania zagrożeń bezpieczeństwa na różnych elementach infrastruktury drogowej, wpływu nowych rozwiązań technicznych pojazdu oraz technik informacyjnych na wymagania projektowe i organizację ruchu.”
Źródło: GAMBIT
- «« poprz.
- nast.
