Strategia Rozwoju Miasta Poznania do 2030 roku (dokument przyjęty w 2010 roku i obecnie aktualizowany) zawiera aż 21 strategicznych programów, w tym również dotyczący zrównoważonego rozwoju transportu. Celami operacyjnymi transportowego programu są między innymi: poprawa jakości rozwiązań integrujących transport w poznańskiej metropolii poprzez realizację parkingów Park&Ride i Bike&Ride, ograniczenie uciążliwości w ruchu drogowym przez budowę parkingów na obrzeżach strefy płatnego parkowania oraz rozszerzenie tej strefy, poprawa jakości podróży niezmotoryzowanych przez tworzenie przestrzeni przyjaznej dla pieszych i rowerzystów, włącznie z organizacją wypożyczalni rowerów.
W Poznaniu obecnie do dyspozycji kierowców pozostaje kilka różnych możliwości parkowania pojazdów. W mieście obowiązuje strefa płatnego parkowania obejmująca ścisłe śródmieście, są też tzw. parkingi buforowe zlokalizowane na obrzeżach strefy płatnego parkowania, funkcjonuje także obiekt kubaturowy położony w sąsiedztwie starego miasta. Dokładnie, jest to trzykondygnacyjny parking podziemny pod płytą placu Wolności, który posiada 544 miejsca postojowe. Dzięki tej inwestycji zlikwidowano 450 miejsc parkingowych naziemnych, a więc w ciągach sąsiadujących ulic. W ten sposób odzyskaną przestrzeń uliczną udostępniono pieszym i rowerzystom.
Realizację parkingu na pl. Wolności przeprowadzono w formule partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP), ale jego podstawę prawną stanowił Kodeks cywilny. Obiekt, oddany do użytkowania w 2006 roku, powstawał bowiem jeszcze przed wprowadzeniem regulacji prawnych w zakresie partnerstwa publiczno-prywatnego (obecnie stosowane modele PPP regulują: ustawa z 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, ustawa z 9 stycznia 2009 roku o koncesji na roboty budowlane lub usługi).
Do realizacji podziemnego parkingu zastosowano system zaprojektuj – wybuduj – eksploatuj – przekaż (ang. BOOT). Miasto Poznań użyczyło nieruchomość na okres 39. lat (do 2045 roku; miasto zachowało prawo własności nieruchomości wraz z nakładami na gruncie; po wygaśnięciu umowy obiekt zostanie przekazany miastu). Natomiast całość kosztów inwestycyjnych pokryła ustanowiona przez prywatnego partnera spółka Auto-Park Poznań. Poniesione nakłady sięgnęły ponad 43 mln zł, w tym zadanie objęło również rewitalizację płyty placu Wolności i budowę stacji trakcyjnej.
Realizacja tego obiektu w formule PPP wówczas gdy nie istniały dla niej żadne dedykowane regulacje dowodzi, że zawsze dla tego modelu inwestycji pierwszoplanowymi kwestiami są znalezienie inwestora dla takiego przedsięwzięcia oraz ustalenie pomiędzy partnerami projektu takich warunków realizacji, które byłyby dogodne dla obu stron. Zatem dopiero w drugiej kolejności stoi prawne uporządkowanie zasad zawiązywanego partnerstwa, co oczywiście ma wagę w sprawnym i bezkonfliktowym zrealizowaniu zadania. Obecne prawo regulujące PPP, w tym też wskazania i zalecenia Unii Europejskiej, skupiają się na podziale ryzyk. W praktyce każde przypisanie ryzyka partnerowi prywatnemu oznacza podniesienie kosztów wykonawstwa. W przypadku budowy parkingów w formule PPP mamy do czynienia z ryzykiem budowy, dostępności i popytu.
AS
