Asfalt lany jest jedną z najstarszych mieszanek mineralno-asfaltowych stosowanych w budowie dróg. Został wynaleziony w Niemczech przez Henniga i Egerstorfa w pierwszej połowie XIX w. W Polsce był powszechnie stosowany w latach 70. i 80. Niestety, wówczas do wytwarzania tej mieszanki stosowano przypadkowe materiały. Obecnia w Polsce asfalt lany jest odkrywany ponownie. Nie jest jednak tani; bywa nawet dwa, trzy razy droższy od tradycyjnych mieszanek. Natomiast ten wydatek rekompensuje jego żywotność – wynosi ona bowiem co najmniej 25 lat.

Do asfaltu lanego wykorzystywane są układarki na szynach prowadnicowych o rozpiętości do 14,5 m, co zapewnia ułożenie warstwy z dokładnością do 2 mm. Sprzęt firmy Aeschlimann pozwala na układania asfaltu lanego bezszwowo, dzięki temu eliminuje się zagrożenie powstawania nieszczelności w warstwie. - Innym patentem jest opcja automatycznego uszarstniania nawierzchni poprzez statyczne wtłaczanie grysu w asfalt o temperaturze 170^oC z dokladnoscia plus/minus 20. Ponadto, poprzez specjalny system bębnów o zmiennej odległości od kosza układarki zapobiega się powstawaniu zjawiska pełzania nawierzchni oraz zapewnia precyzję ułożenia warstwy – podkreśla Jan Ziaja.

- W Polsce wykorzystywanych jest około 20 receptur na asfalt lany. Aeschlimann International dysponuje 250 własnymi recepturami. Bywa więc nawet tak, że na jednej budowie, na jednym realizowanym odcinku, wykorzystywanych jest kilka odmiennych receptur asfaltu lanego. Receptury bowiem są odrębnie dobierane do obiektów położonych nad ciągiem wody, dla wiaduktów, dla odcinków o określonych spadkach itp. Właśnie dbałość o takie szczegóły decyduje o jakości wykonawstwa w budownictwie drogowym – zastrzega Jan Ziaja.

Agnieszka Serbeńska

Tekst powstał na podstawie wystąpienia Jana Ziaja na szkoleniu „Zastosowanie nowoczesnych technologii w konstrukcjach nawierzchni” (Zakopane, 15-17 września 2010 r.), zorganizowanej przez PKD Region Małopolska, Konwent Dyrektorów ZDW, ZMRP Oddział Małopolska.

Tweet