A na co zwracamy uwagę i co jest powodem nie uznania praktyki zawodowej? Mianowicie, sprawdzamy czy osoba nadzorująca praktykę spełnia wymagania określone przepisami i czy praktyka jest zgodna ze specjalnością uprawnień budowlanych. Otóż nadzorujący praktykę to osoba, która posiada uprawnienia w tej samej specjalności, w której kandydat zamierza się ubiegać, i oczywiście – muszą to być uprawnienia bez ograniczeń. Taka zasada obowiązuje od 2006 roku.
Co ciekawe, kiedy wchodzi się na salę egzaminacyjną widzi się przede wszystkim młodych ludzi. Jednak z tak wczesnego dopuszczania do uprawnień, czy projektowych czy do kierowania robotami budowlanymi, często czyni się nam zarzuty. Ale to dopuszcza prawo i Polska Izba Inżynierów Budownictwa stosuje się to obowiązujących reguł prawnych.
Warto jednak zaznaczyć, że generalnie sitem jest trudny egzamin składający się z części testowej, która obejmuje znajomość procesu budowlanego, i ustnej, badającej wiedzę techniczną...
- … nie przemknie się więc ktoś, kto ma braki w wykształceniu…
- To może zbyt optymistyczne założenie. Tu, przy różnorodności uczelni i wyraźnej różnicy w poziomie kształcenia, dostrzegamy potrzebę i konieczność szczególnego sprawdzania posiadanej wiedzy technicznej. Staramy się więc w całym kraju, we wszystkich szesnastu okręgowych komisjach kwalifikacyjnych, utrzymać ten sam poziom wymagań stawianych kandydatom do egzaminów na uprawnienia. Temu właśnie służą wspólne zebrania i szkolenia członków okręgowych komisji kwalifikacyjnych i Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej.
Jaki jest więc ostateczny wynik zdawania na uprawnienia? Wbrew zarzutom czynionym PIIB o to, że jest korporacją i stanowi zamknięty krąg, niedopuszczający innych do zawodu, procent zdających egzaminy w sesjach sięga 85 procent. To jest bardzo dobry wynik. Bylibyśmy bardziej usatysfakcjonowani, gdyby ten procentowy wynik odzwierciedlał faktyczny poziom wiedzy. Niestety, są pewne formuły prawne egzaminów, na przykład dotyczące losowania pytań. Nie stanowi to więc odpowiednio gęstego filtru. Na egzaminie jednak gruntownie badamy stronę umiejętności praktycznych. Od dwóch lat stosujemy pytania z wiedzy technicznej popartej praktyką zawodową. Są one formułowane na podstawie książki praktyki zawodowej, na przykład dla uprawnień projektowych odnoszą się one do projektów przy których pracował kandydat.
- Na ile proporcjonalnie system egzaminowania na uprawnienia uwzględnia specyfikę danej specjalności i wymaganą wiedzę podstawową, ogólnobudowlaną. Nie bez przyczyny zadaję to pytanie. Na przykład drogowcy zgłaszają zastrzeżenia do nadmiaru pytań z zakresu wiedzy nie dotyczącej bezpośrednio ich specjalności.
- Zbiór zagadnień egzaminacyjnych dla poszczególnych specjalności, w tym też drogowej, uwzględnia poszczególne specyfiki. Są jednak wspólne dziedziny, na przykład kodeks postępowania administracyjnego, ogólne warunki techniczne, przepisy regulujące bezpieczeństwo pracy itd. Zdający też często zadają pytania na przykład o to, dlaczego na egzaminach są pytania z gospodarki nieruchomościami. Ale przecież drogi są budowane na nieruchomościach. Zatem są to zagadnienia z jakimi inżynier drogowiec jako projektant spotka się na etapie przygotowania dokumentacji projektowej inwestycji. Wspomniane zagadnienia ogólne przede wszystkim zawierane są w egzaminie testowym. Natomiast w egzaminie ustnym na dziesięć pytań cztery są formułowane na podstawie książki praktyki zawodowej, a więc są one ze ścisłej wiedzy technicznej.
Poza tym, Krajowa Komisja Kwalifikacyjna ma centralny zbiór pytań egzaminacyjnych zawierający około 4 tysiące pytań zadawanych na egzaminach ustnych. Są one „naszpikowane” zagadnieniami związanymi bezpośrednio z danymi specjalnościami. Zmierzamy do tego, by ta część dotycząca egzaminu ustnego była faktycznie rozmową na tematy zawodowe.
- W budownictwie mamy do czynienia z szybkim postępem technicznym i z licznymi zmianami w regulacjach prawnych i przepisach technicznych. Jak adekwatnie do tego ewaluują pytania egzaminacyjne?
- Niestety, szybkość zmian jest dużym problemem dla Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej. Wymaga to systematycznego uaktualniania centralnego zbioru pytań egzaminacyjnych. Mamy już wypracowaną metodę postępowania. Prowadzimy stały monitoring przepisów. Przed każdą więc sesją egzaminacyjną jako obowiązujący przyjmowany jest zbiór przepisów uwzględniający najnowsze zmiany. Na przykład na najbliższą, jesienną sesję egzaminacyjną włączamy wszelkie zmiany wprowadzone do końca czerwca, a więc przyjmujemy stan prawny na 1 lipca br. Na Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej i okręgowych komisjach ciąży obowiązek uaktualnienia pytań do tego stanu prawnego. Te więc organy Izby praktycznie pracują nieustannie, bez przerwy. Ich posiedzenia odbywają się niezależnie od sezonu urlopowego, bo trzeba podjąć decyzje o wprowadzanych zmianach i w odpowiednim terminie przekazać te informacje dla kandydatów na stronach internetowych Izby.
Rozmawiała: Agnieszka Serbeńska
- «« poprz.
- nast.
