Badania

W celu oceny Sasobitu użyto dwóch rodzajów kruszywa (granit i wapień). Do projektu mieszanki użyto gruboziarnistych, rozdrobnionych mieszanek granitowych i wapiennych o optymalnym rozmiarze ziarna 12,5 mm wyprodukowanych na Florydzie. Zawartość asfaltu dla próbek wynosi od 4,8 do 5,3%. Przeprowadzono badania zagęszczania, koleinowania oraz przyrostu wytrzymałości.

Według badań „ EVALUATION OF SASOBIT FOR USE IN WARM MIX ASPHALT” przeprowadzonego przez National Center for Asphalt Technology zdolność zagęszczania mieszanki mineralno-aslatowej z dodatkiem Sasobitu polepszyła się. Statystyki wskazują średnią redukcje wolnych przestrzeni do 0,87%. Ulepszone zagęszczanie zauważono przy temperaturach 88^oC dla mieszanek wyprodukowanych z Sasobitem i 110^oC dla mieszanek z Sasoflexem.

W celu oceny Sasobitu użyto dwóch rodzajów kruszywa (granit wyk. 2 i wapień wyk. 3) oraz dwóch rodzajów asfaltu (PG 64-22 i PG 58-28). Z wymienionych dwóch rodzajów lepiszcza stworzono 3 różne lepiszcza zmodyfikowane przez Sasobit. Lepiszcze PG 64-22 zostało wytworzone poprzez dodanie 2,5% Sasobitu do PG 58-28. Drugi rodzaj lepiszcza PG 70-22 powstał po dodaniu 4% Sasoflexu PG 58-28. Ostatni trzeci gatunek PG 76-22 powstał po dodaniu 4% Sasoflexu do PG 64-22. Zmodyfikowane przez Sasoflex lepiszcze jest przykładem współmodyfikującej technologii Sasolu, aby zoptymalizować stopień funkcjonowania wysokich temperatur bez obniżania stopnia funkcjonowania niskich temperatur.

Również przeprowadzono ocenę przyrostu wytrzymałości w czasie z powodu możliwych zmian sztywności asfaltu w związku z niższą temperaturą wytwarzania poprzez zastosowanie Sasobitu. Jeśli Sasobit polepsza urabialność mieszanki może być obawa, że nie rozproszy się ona przed oddaniem drogi do ruchu, tym samym tworząc potencjał koleinowania. Przygotowano 10 próbek każdej z mieszanek na krótki i długi okres dojrzewania, używając asfaltu PG 64-22 oraz kruszywa granitowego i wapiennego. Wytrzymałość mieszanek została oceniona na podstawie pośredniej wytrzymałości na rozciąganie w temperaturze 25oC. Badanie pośrednie wytrzymałości na rozciąganie przeprowadzono na próbkach dojrzewających przez  okres czasu pokazany na wykresach 4 i 5 [1].

W roku 2008 w Polsce udzielono patentu na sposób wytwarzania mieszanki bitumicznej z dodatkiem wypraski składającej się z częściowo z włókien celulozowych i parafiny FT (Sasobit).

Korzystnie z asfaltem na bazie mastyksu z grysem wyróżniają się następujące etapy technologiczne:

• wstępne mieszanie z dodawaniem dodatków,
• dalsze mieszanie na mokro z dodatkiem bitumu,
• mieszanie dodatkowe.

W czasie mieszania wstępnego do materiałów mineralnych dodaje się wypraski składające się częściowo z  włókien celulozowych i parafiny FT. Wypraski te rozcierane są poprzez mechaniczne działania materiałów mineralnych i zawarta w nich parafina i włókna celulozowe mieszają się z mieszanką mineralną. Czas mieszania wstępnego, mieszania na mokro i mieszania dodatkowego wynosi po15 sek. Temperatura mieszania w zależności od gatunku bitumu 140-160°C.

Wypraska dodawana do mieszanki bitumicznej zawiera:

a. włókna celulozowe, albo inne surowe włókna organiczne jak papierowe jutowe, konopne, sizalowe lniane lub tekstylne,
b. parafinę FT wymieszaną  równomiernie z włóknami.

Składniki te są sprasowane w formie pastylek (grudek), tworząc materiał sypki, który dodaje się w czasie mieszania wstępnego [2].

gdzie: 1 - wypraska; 2 - włókna celulozowe; 3 - parafina FT [2]. Rysunek 1. Przeprowadzone badania i próby zastosowania technologii na skalę przemysłową wykazują wzrost pożądanych cech fizycznych mas bitumicznych.

mgr inż. Jerzy Ekiert
Politechnika Lubelska
mgr inż. Damian Łokaj
Politechnika Lubelska

Literatura została podana w drugiej części referatu.

Tweet