Głównym celem zarządzania infrastrukturą jest myślenie, planowanie i działanie w oparciu o długoterminowe decyzje, mające na celu optymalizację utrzymania ruchu przy jednoczesnym utrzymaniu kosztów na minimalnym poziomie.

Podstawowe wymagania dotyczące zarządzania infrastrukturą drogową:
- sporządzenie pełnego wykazu całej sieci drogowej wraz ze wszystkimi jej elementami,
- przedstawienie obrazu obecnego stanu/wydajności sieci drogowej,
- oszacowanie wartości majątku,
- oszacowanie przyszłego zapotrzebowania na ruch i usługi,
- oszacowanie potrzeb i kosztów utrzymania,
- ustalenie priorytetów celów związanych z pożądaną jakością i wydajnością sieci drogowej,
- opracowanie scenariuszy finansowania regularnego i terminowego utrzymania i modernizacji infrastruktury drogowej,
- określenie strategii,
- wdrożenie.

Proces ten ma charakter stały.

Zarządzanie infrastukturą jest korzystne z kilku powodów. Po pierwsze, zdobycie solidnej wiedzy prowadzi do lepszych decyzji. Po drugie, przyczynia się do prostszego i sprawiedliwszego ustalania priorytetów. Ponadto, pieniądze wydawane na infrastrukturę przynoszą lepsze efekty.

Infrastruktura starzeje się z powodu użytkowania i czasu. Wymaga to konserwacji, odnowienia i modernizacji, które zależą z kolei od konkretnych potrzeb i czasu eksploatacji każdej części. Inwentaryzacja określająca stan każdego z aktywów, koszt i potrzeby dotyczące utrzymania są podstawą skutecznego zarządzania, podejmowania decyzji politycznych i przejrzystości wobec społeczności.

Inwentaryzacja
Sporządzenie wykazu dróg jest warunkiem koniecznym dla poprawy jakości sieci w sposób efektywny. Powinien zawierać wszystkie elementy dróg, w tym dane historyczne dotyczące budowy i użytkowania. Powinien on być również regularnie aktualizowany. Wizualnie stan wielu dróg może być zadowalający. Jednak tylko w kilku państwach członkowskich decyzjom politycznym dotyczącym inwestycji i zarządzania siecią, towarzyszą wszelkiego rodzaju dane z badań jakości. W tych państwach członkowskich wyniki są alarmujące. W Zjednoczonym Królestwie coroczne badanie sieci dróg lokalnych wykazało, że wartość zaległego utrzymania dróg szacowana jest na kilka miliardów euro, przy czym pogorszenie stanu sieci jest wyraźnie widoczne i prowadzi do znacznych roszczeń użytkowników o odszkodowanie za szkody osobowe i rzeczowe.

W Niemczech odsetek mostów autostradowych, które wymagają szybkiego działania, wzrósł w ostatnim dziesięcioleciu z 36% do 46%.

Wnioski i kolejne kroki
W całej Europie mamy do czynienia z ogromnym zaległościami w zakresie utrzymania dróg. Ma to kilka powodów:
- brak informacji wśród decydentów i władz drogowych na temat stanu i wartości infrastruktury drogowej,
- niedoszacowanie skutków gospodarczych opóźnień w utrzymaniu i konserwacji dróg,
- decyzje polityczne są częściej podejmowane w perspektywie krótkoterminowej, podczas gdy cykl życia drogi rozwija się w dłuższej perspektywie,
- inwestowanie w infrastrukturę drogową nie jest przez polityków lubiane, ponieważ większość efektów nie jest widoczna w okresie obowiązywania mandatu.

Przezwyciężenie zaległości i wdrożenie systemu zarządzania infrastrukturą przynosi korzyści całemu społeczeństwu.

Decydenci muszą uznać drogi za ważny zasób całego społeczeństwa, podejmować inicjatywy w celu wdrożenia zarządzania infrastrukturą, zapewniać niezbędne fundusze na terminowe i wystarczające utrzymanie oraz poprawę jakości dróg, a także przekazywać informacje wszystkim zainteresowanym stronom. Natomiast zarządcy dróg powinni sporządzić wykaz infrastruktury drogowej i przeprowadzać regularne badania, zapewnić przejrzystość procesu zarządzania, przekonywać polityków o korzyściach płynących z zarządzania infrastrukturą i stosować je.

A my wszyscy? Obywatele i podatnicy zasługują na taką infrastrukturę drogową, która zapewnia oczekiwany poziom mobilności, komfortu i bezpieczeństwa. Ich zdanie ma być brane pod uwagę, nawet jeśli wymaga to systematycznego wywierania presji na decydentów w celu utrzymania i poprawy jakości NASZYCH dróg.

Źródło: ERF

Tweet