Założenia konstrukcyjne

Konstrukcję kładki zaprojektowano jako jednobryłową. Kształt przekrojów poszczególnych części został tak dobrany, aby zapewnić wizualny efekt płynności.

W obrębie ulic oraz bulwarów na obu brzegach Wisły znajdują się przyczółki mostu istniejącego w latach 1850 -1936 wkomponowane w system murów oporowych.

Łuki główne są posadowione na wspólnych fundamentach w kształcie płyty o zmiennej grubości, o kształcie dopasowanym do kierunku działania sił wewnętrznych w konstrukcji. Pod płytą wykonany jest kozioł palowy z żelbetowych pali, przy czym niektóre z nich należy wykonać w nachyleniu 4: 1.

Ustrój niosący składa się z dwóch dźwigarów łukowych o rozpiętości L = 106,36 m i promieniu R = 130,0 m oraz dźwigara pomostu i opartego na istniejących już przyczółkach.

Oba łuki składające się z części betonowej (do poziomu wody tysiącletniej) i stalowej (powyżej poziomu wody tysiącletniej) są połączone ze sobą poprzecznicą stalową przechodzącą przez dźwigar skrzynkowy pomostu.

Płaszczyzny obu łuków są odchylone symetrycznie od pionu „na zewnątrz” o kąt 29°. Punkty zamocowania łuków nie znajdują się w linii równoległej do osi podłużnej mostu. Dźwigary łukowe są wykonane z rur o średnicy 800 mm, o grubości ścianki zmiennej na całej długości od 16 do 40 mm.

Ustrój nośny (pomost) składa się ze stalowego dźwigara o przekroju skrzynkowym z obustronnymi wspornikami. Przyjęto wstępnie następujące grubości elementów skrzynki i innych elementów stalowych: środniki - 20 mm, pas górny - 16 mm i pas dolny - 40 mm. Wymiary dźwigara skrzynkowego wynoszą 750 x 2000 mm. Wsporniki (poprzecznice) blachownicowe mają zmienną wysokość od 600 do 200 mm. Na pasie górnym dźwigara skrzynkowego wylana jest betonowa płyta pomostu o grubości zmiennej od 16 do 20 cm.

Istotnym elementem konstrukcyjnym jest wydzielona stalowa poprzecznica o przekroju skrzynkowym, spinająca dźwigary łukowe, traktowane jako konstrukcja hybrydowa stalowo-betonowa. Jej kształt został dopasowany do dźwigara skrzynkowego pomostu i miejsc zakotwienia rur stalowych w podporze betonowej.

Ustrój niosący jest podwieszony do łuków za pomocą prętów sprężających o średnicy wynikającej z wielkości działających sił. Rozstaw punktów podwieszenia w pomoście wynosi 1,50 m.

Końce wsporników (poprzecznic) są zwieńczone beleczkami o przekroju skrzynkowym dopasowanym do geometrii przekroju ustroju niosącego. Górna powierzchnia ustroju niosącego ma poprzeczny spadek dwustronny do środka (do osi podłużnej) równy 2,0% oraz podłużny wynoszący 0,5 %.

Na całej długości przęseł obiektu zainstalowana jest blacha licująca pełniąca funkcję, gzymsu i kapinosu.

Podpory skrajne kładki stanowią pełnościenne przyczółki, prawdopodobnie żelbetowe, które pozostały po konstrukcji mostu istniejącego w tym miejscu w XIX wieku. Na każdym przyczółku znajdują się po 2 łożyska, które podpierają dźwigar skrzynkowy pomostu. Przyczółki po obu stronach Wisły są wkomponowane w ciąg murów oporowych bulwarów.

Betonowe podpory dźwigarów łukowych położone są na wspólnej osi z rurami stalowymi. Ich kształt został wymodelowany w taki sposób, aby stanowiły one miejsce zamocowania konstrukcji schodów i podkreślały płynne przejście rury w konstrukcję betonową.

W elementach konstrukcyjnych obiektu zastosowano beton klasy B 60 (C55/60) oraz stal zbrojeniową B500. Konstrukcja stalowa jest wykonana ze stali S355M. Fundamenty łuku głównego i pale przewidziano z betonu klasy B40 (C35/40). Pręty podwieszenia przewiduje się wykonać ze stali sprężającej.

Rys. 1. Wizualizacje obiektu

Opis modelu obliczeniowego

Modelem obliczeniowym konstrukcji są dwa łuki pochylone w przestrzeni, obustronnie utwierdzone i spięte wydzieloną poprzecznicą, wraz z podwieszonym skrzynkowym dźwigarem zespolonym, opartym na dwóch przyczółkach za pośrednictwem dwóch par łożysk. Konstrukcję zamodelowano w 3D za pomocą elementów powłokowych i prętowych. Ze względu na silny wpływ wiatru i oddziaływań termicznych oraz możliwych osiadań na wartości sił wewnętrznych przewidziano łączną analizę konstrukcji niosącej z palami. Powyższy model będzie analizowany pod względem statycznym i dynamicznym, ze szczególnym uwzględnieniem kryteriów komfortu użytkowania przez pieszych i rowerzystów.

prof. dr hab. inż. Henryk Zobel
Instytut Dróg i Mostów Politechniki Warszawskiej

mgr inż. arch. Bartłomiej Grotte
GROTTE ART – Pracownia Architektoniczna

Opisywany przykład kładki nie został zrealizowany. Koncepcję tego projektu prezentowano podczas seminarium „Kładki dla pieszych – architektura, projektowanie, realizacja, badania” (Wrocław, 2007).

Summary
This paper presents author's proposal submitted for competition organized by Krakow Division of SARP for pedestrian bridges linked Kazimierz and Podgorze in Krakow. It is steel arch structure with inclined girders and composite de ck. It is composed nicely in the landscape of old city, although the proposed solution is very modem.

Tweet