Holenderska Rada ds. Bezpieczeństwa składa się z pięciu stałych członków. Reprezentują oni Radę w kontaktach ze społeczeństwem. Członkowie Rady są specjalistami w kwestiach bezpieczeństwa i posiadają doświadczenie wynikające z piastowania różnych stanowisk publicznych. Obecnie oferują swoją wiedzę i doświadczenie w ramach niezależnych profesjonalnych badań. Niewielka liczba stałych członków Rady ułatwia szybkie podejmowanie decyzji na temat tego, czy jakieś zdarzenie powinno być zbadane, tym samym usprawniając jej operacyjną skuteczność Rady.

Stali członkowie Rady są wspomagani przez jej specjalnych członków. Specjalni członkowie Rady posiadają wiedzę specjalistyczną, która pomaga jej stałym członkom w prowadzeniu dochodzeń. Dotyczy to całego procesu operacyjnego: od wyboru wypadków do badania, aż po przygotowanie raportu i ewentualnego ponownego otwarcia dochodzenia w związku z pojawieniem się nowych faktów. Specjalistyczna wiedza specjalnych członków Rady odzwierciedla jej szeroki zakres działania. Rada ds. Bezpieczeństwa wyznacza jedną lub więcej komisji, które mają wspierać ją w prowadzeniu dochodzeń. Komisje te monitorują także postęp w zakresie bezpieczeństwa w różnych sektorach operacyjnych.

Biuro
Holenderska Rada ds. Bezpieczeństwa jest wspierana przez profesjonalne biuro składające się z kilku departamentów. Ich kierownicy stanowią zespół zarządzający, na czele którego stoi Generalny Sekretarz Rady ds. Bezpieczeństwa. Biuro dysponuje specjalistyczną wiedzą konieczną do przeprowadzania dochodzeń, formułowania raportów oraz wydawania zaleceń. W miarę potrzeb istnieje możliwość prowadzenia badań uzupełniających.

Sektory operacyjne
Specjalistyczne sektory operacyjne Rady ds. Bezpieczeństwa zostały wymienione w tabeli 1.

Dochodzenia
Rada ds. Bezpieczeństwa prowadzi dochodzenia w sprawie katastrof i wypadków we wszystkich sektorach operacyjnych. Zapewnia to zrozumienie wzajemnych relacji między różnymi zdarzeniami, umożliwiając podejmowanie kroków zapobiegających powtarzaniu się takich zdarzeń w przyszłości. Rada ds. Bezpieczeństwa prowadzi badania bez względu na interesy polityczne i gospodarcze. Rada decyduje niezależnie, czy należy wszcząć dochodzenie, prowadzi postępowania i publikuje ich wyniki. W wielu przypadkach Rada jest zobowiązana do przeprowadzania dochodzeń, na przykład w przypadku wypadku w lotnictwie cywilnym lub wojskowym, który podlega regulacjom międzynarodowym.

Rada ds. Bezpieczeństwa określa strukturalne braki w zakresie bezpieczeństwa, w oparciu o badania wypadków i zdarzeń. Rada jest także uprawiona do prowadzenia dochodzeń w sprawie dużych katastrof i kryzysów, na przykład wypadków dotyczących środowiska naturalnego lub epidemii. Ze względu na wyjątkowość takich dochodzeń, konieczne może być zatrudnianie dodatkowych specjalistów lub służb.

Po wypadku różne strony mają obowiązek przeprowadzać dochodzenie. Może się zdarzyć, że decyzja o podjęciu dochodzenia jest podejmowana przez Radę oraz właściwe inspektoraty, władze samorządowe lub prokuraturę. W takim przypadku Rada stanowi centralny punkt dochodzeniowy, działający z reguły w bliskiej współpracy z pozostałymi organami. Aby zapobiec wzajemnemu utrudnianiu śledztwa prowadzonego przez Radę, prokuraturę, policję i inspektoraty, konieczne jest dokonanie uprzednich uzgodnień.

W ramach własnych kompetencji dochodzeniowych Rada może określać zakres dochodzenia. Może także podejmować decyzje dotyczące metodologii i dokumentacji, wymaganych opinii oraz warunków dotyczących jakości i niezależności. Rada bada najważniejsze aspekty zdarzenia. Może to dotyczyć zarówno bezpośrednich, jak i pośrednich przyczyn oraz ewentualnych wcześniejszych lub późniejszych zdarzeń.

Rada ds. Bezpieczeństwa może także podejmować decyzję o ograniczeniu dochodzenia do aspektów, które uzna za najbardziej istotne lub przeprowadzenia tylko dochodzenia rozpoznawczego. Poniższy schemat (tab. 2.) opisuje procedurę dochodzeniową.

Zalecenia
Po zakończeniu dochodzenia Rada publikuje raport z dochodzenia, który został już zweryfikowany przez zaangażowane strony. Z reguły zawiera on zalecenia dotyczące działań, które powinny zostać podjęte w celu poprawy sytuacji w zakresie bezpieczeństwa. Zalecenia są kierowane do organizacji mających uprawnienia do wdrażania działań. Oprócz właściwych ministrów, mogą to być także inne podmioty, takie jak organy rządowe, korporacje i podmioty społeczne.

Organizacje będące adresatami zaleceń muszą w terminie jednego roku odpowiedzieć na zalecenia, opisując, jakie działania mogą lub chcą podjąć. Następnie Rada przedłoży kopię zaleceń do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Relacji Królestwa. Ministerstwo może następnie kontynuować monitorowanie właściwych organizacji, szczególnie w zakresie wdrażania zaleceń. Tworzy to podstawę do wprowadzania działań, ustawowych i innych, które przyczyniają się do powstania bezpieczniejszego społeczeństwa.

Tweet