Prawo

W 2001 roku w Polsce liczba śmiertelnych ofiar wypadków w przeliczeniu na milion mieszkańców wyniosła 145, a w 2011 r. sięgnęła 110. W Szwecji w 2001 roku liczba śmiertelnych ofiar wypadków na milion mieszkańców wyniosła 60, a w 2011 spadła do 34. W Szwecji udało się uzyskać niemal dwukrotną poprawę w bezpieczeństwie ruchu drogowego, podczas gdy w Polsce w tym samym okresie poprawa ta jest wręcz minimalna. - Uzyskanie dobrych wskaźników brd wiąże się w dużej mierze z przepisami technicznymi – zwraca uwagę Andrzej Wolski, projektant drogowy, pracownik Dyrekcji Dróg Publicznych w Norwegii (Statens vegvesen); wcześniej pracownik Szwedzkiej Administracji Drogowej (Trafikverket).

Ograniczenie liczby znaków na drogach do niezbędnego minimum, standaryzacja oznakowywania oraz zapewnienie jego czytelności, przywrócenie zaufania kierowców do oznakowania oraz ujednolicenie oznakowania stosowanego w Polsce i w krajach UE – to zasadnicze przesłanki zmian do rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Propozycje tych zmian przygotowała w ubiegłym roku Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad.

- Mówiąc o aspekcie przepisy a bezpieczeństwo, należy podkreślić, że bezpieczeństwo nie jest jedynym kryterium przesądzającym o jakości drogi. O tym decyduje więcej kryteriów. Pojawia się pewna ich konkurencyjność, ujawniająca się w analizach wielokryterialnych. Trwa więc na przykład dyskusja co jest ważniejsze: bezpieczeństwo czy środowisko naturalne. Mamy zatem wiele różnych aspektów, w tym sprawność ruchu, koszty budowy i eksploatacji czy cele społeczno-gospodarcze, jakie powinna spełniać droga. Zawsze istnieje problem granicy pomiędzy tymi kryteriami, określającej co jest ważne, a co mniej ważne – podkreśla dr Lech Michalski z Politechniki Gdańskiej.

Rozporządzenie ministra transportu w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz warunków ich umieszczania na drogach, tzw. Czerwona Książka, weszło w życie w 2003 roku. Już wówczas krytykowano szereg zapisów tego aktu. W tej chwili jest przygotowany projekt zmian tego rozporządzenia.

Stosownie do postanowienia art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.), w przypadku wspólnego ubiegania się o udzielenie zamówienia publicznego wykonawcy ustanawiają pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu o udzielenie zamówienia albo reprezentowania w postępowaniu i zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego. Przepisy te w żaden sposób nie regulują kwestii związanej z reprezentacją wykonawców tworzących konsorcjum na etapie realizacji umowy w sprawie zamówienia publicznego.

Wejście w życie 1 stycznia 1986 roku normy PN-85/B-02170 Ocena szkodliwości drgań przekazywanych przez podłoże na budynki stało się  kolejnym impulsem do rozwoju badań w tej dziedzinie oraz zdobywania kolejnych doświadczeń, jakimi można było dzielić się w krajowych i zagranicznych wydawnictwach, podczas krajowych i zagranicznych konferencji i sympozjów. Dla potrzeb praktyki Centralny Ośrodek Badawczo-Projektowy Budownictwa Ogólnego wydał w 1988 roku komentarz do normy, który przygotował zespół prof. Romana Ciesielskiego, złożony z autorów tej normy.