Wpływ rozwiązań infrastrukturalnych na bezpieczeństwo pasażerów transportu publicznego, związanych z przemieszczaniem pieszych, wymianą pasażerów oraz przebywaniem w pojeździe, powinien podlegać szerszym analizom, jednak posiadając obecną wiedzę można zdefiniować pewne wnioski.

Działania infrastrukturalne

Infrastruktura istotna dla transportu publicznego to przede wszystkim elementy punktowe: przystanki, skrzyżowania i dworce. Największy problem występuje w obrębie przystanków tramwajowych, zwłaszcza gdy torowisko jest prowadzone w środku przekroju ulicznego. W celu zmniejszenia liczby konfliktów i zdarzeń drogowych należy stosować następujące rozwiązania:

• wprowadzać sygnalizację świetlną przed przystankiem,
• podnosić poziom jezdni na długości przystanku na pasie samochodowym (w celu zmniejszenia prędkości nadjeżdżających pojazdów – fot. 2),
• przybliżać perony przystankowe do torowiska,
• dostosowywać wysokości peronu do poziomu wejścia do pojazdu (fot. 3).

W dobie wzrastającej roli podróży intermodalnych istotne staje się kształtowanie węzłów przesiadkowych wewnątrz gałęzi transportu drogowego (autobus-tramwaj, transport miejski-transport zamiejski, Park and Ride, Bike and Ride, Kiss and Ride) oraz pomiędzy różnymi gałęziami transportu – zwłaszcza autobus/tramwaj-kolej. W wielu z nich pasażer jest zmuszony do przechodzenia przez jezdnie, co znacznie zwiększa stopień jego zagrożenia.

Chcąc zwiększyć bezpieczeństwo komunikacyjne i osobiste, należy dążyć do zmniejszania czasu przebywania na węźle i skracania dróg przejścia pomiędzy przystankami/peronami (fot. 4). Zwiększenie bezpieczeństwa komunikacyjnego na węzłach można osiągnąć poprzez:

• wprowadzenie rozwiązań wielopoziomowych,
• zapewnienie miejsc postojowych dla rowerów i samochodów,
• zmianę lokalizacji przystanków, grupowanie przystanków,
• tworzenie przystanków tramwajowo-autobusowych,
• zwiększenie zwartości linii,
• wprowadzenie przejść podziemnych lub nadziemnych,
• odpowiednią szerokość ciągów pieszych i minimalizację dróg dojścia.

Wzrost bezpieczeństwa osobistego następuje przez:

• stosowanie monitoringu,
• stosowanie jasnych, dobrze oświetlonych powierzchni,
• minimalizację liczby reklam,
• unikanie elementów wystających, kolumn i wnęk, w których można się ukryć,
• obecność schematów węzła,
• umieszczenie informacji o trasach i rozkładach jazdy,
• obecność personelu.

Istotnym składnikiem podróży transportem publicznym jest dojście piesze i oczekiwanie na przystanku. Bezpieczeństwo pieszego to jedno z głównych zagadnień brd, prawie nigdy nie jest utożsamiane z podróżą transportem publicznym, a przecież na tych etapach występuje największy poziom zagrożenia dla podróżnego. Istnieje szeroki wachlarz takich rozwiązań poprawiających bezpieczeństwo pieszego [3], ale należy wymienić dwa ściśle związane z infrastrukturą dla transportu publicznego. Pierwsze z nich polega na wyróżnieniu krawędzi przystanku kolorem i teksturą – fot. 3 (standard w transporcie kolejowym). Natomiast drugie występuje przy kształtowaniu przejścia dla pieszych przez wydzielone torowisko tramwajowe (fot. 5) – polega na odgięciu przejścia w kierunku nadjeżdżającego pojazdu oraz stosowaniu wygrodzeń (barierki i żywopłoty) ograniczających niedozwolone próby przejścia lub dojścia do przystanku.

Tweet