Zanieczyszczanie wód powierzchniowych i podziemnych
Wprowadzane do wód lub do ziemi wody opadowe i roztopowe ujęte w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacyjne odprowadzane z dróg i parkingów są ściekami (art. 9. ust. l pkt.14 c) Prawa wodnego).
Warunki dla ścieków zostały określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz.U. z 2006 r., Nr 137 poz. 984).
Jeżeli projektowana droga znajduje się w obszarach objętych ochroną, np. w strefie ochronnej źródeł lub ujęcia wody, to - z uwagi na możliwość wystąpienia nadzwyczajnych zagrożeń środowiska - w obiektach mostowych powinny być zastosowane rozwiązania zapewniające bezpieczeństwo ruchu pojazdów na obiekcie mostowym, a także zabezpieczenie gruntu oraz wód powierzchniowych przed zanieczyszczeniem będącym skutkiem wypadków drogowych, zgodnie z §9 rozporządzenia MTiGM z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U.00.63.735 z dnia 3 sierpnia 2000 r.). Na przykład w przypadku rowów i małych cieków mogą to być zastawki pozwalające na odcięcie odpływu do odbiornika lub budowa zbiorników umożliwiających przechwycenie 1 komory cysterny 9 w przypadku urządzeń podczyszczających). Należy także uwzględnić warunki określone w decyzji ustanawiającej strefę ochronną (np. szczelne systemy kanalizacyjne i konieczność budowy urządzeń oczyszczających).
Jeżeli projektowana droga znajduje się na obszarze głównych zbiorników wód podziemnych to istotnym staje się przepis art. 98 ust. 1 Prawa ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz.U. z 2008 r. Nr 25 poz. 150) stanowiący, że wody podziemne podlegają ochronie przez zmniejszenie ryzyka zanieczyszczenia tych wód poprzez ograniczenie oddziaływania na obszary ich zasilania. Może stać się niezbędne opracowanie dokumentacji hydrogeologicznej w celu ustalenia warunków hydrogeologicznych panujących w otoczeniu drogi, tła zanieczyszczeń (określenia charakterystycznych wskaźników zanieczyszczeń drogowych dla gruntu i wody gruntowej), identyfikacji obszarów zasilania, poziomów wodonośnych i kierunków ruchu wód podziemnych. Dopiero wtedy możliwe będzie rozwiązanie zagadnień technicznych z ograniczeniem wpływu drogi na stan środowiska gruntowo-wodnego.
Przeprawy przez cieki wodne
Do pokonywania przez drogi przeszkód - cieków wodnych służą drogowe obiekty inżynierskie, tj. mosty i przepusty. Są to obiekty trwałe, bezpośrednio ingerujące w obszar wód płynących lub nawet w koryta rzek, wymagające szczególnych rozwiązań technicznych, głównie ze względów bezpieczeństwa. Jest to regulowane przepisami rozporządzenia MTiGM z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U.00.63.735 z dnia 3 sierpnia 2000 r.).
Każde z wymienionych zagadnień dowodzi, że inwestycja drogowa może wpływać na kształtowanie zasobów wodnych. W związku z tym ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U.08. 193.1194) w art.11d ust. 1 pkt 8d) określającym zakres wniosku o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, nałożyła obowiązek dołączenia do niego opinii dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej - w odniesieniu do inwestycji obejmujących wykonanie urządzeń wodnych oraz w odniesieniu do wykonywania obiektów budowlanych lub robót na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią.
Pojęcia te zostały zdefiniowane w ustawie Prawo wodne z dnia 18 lipca 2001 r. (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r., Nr 239 poz. 2019 z późno zm.), która reguluje sprawy związane z kształtowaniem i ochroną zasobów wodnych oraz korzystaniem z wód. Ostatnia zmiana ustawy 5 stycznia 2011 r. zaczęła obowiązywać od 18 marca 2011 r.
Urządzenia wodne zostały zdefiniowane w art. 9 ust. 1 pkt 19 Prawa wodnego jako urządzenia służące kształtowaniu zasobów wodnych oraz korzystaniu z nich, a w szczególności budowle regulacyjne, kanały i rowy oraz mury oporowe, a także wyloty urządzeń kanalizacyjnych służące do wprowadzania ścieków do wód lub urządzeń wodnych oraz wyloty urządzeń służące do wprowadzania wody do wód lub urządzeń wodnych. Przepisy ustawy dotyczące urządzeń wodnych stosuje się odpowiednio do: urządzeń melioracji wodnych niezaliczonych do urządzeń wodnych (kanałów i rowów melioracyjnych) oraz prowadzonych przez wody powierzchniowe oraz wały przeciwpowodziowe obiektów mostowych, rurociągów, linii energetycznych, linii telekomunikacyjnych oraz innych urządzeń (art. 19 ust. 2 pkt 1).
Obszary bezpośredniego zagrożenia powodzią w obowiązującej do 18 marca 2011 r. wersji Prawa wodnego art. 82 ust. l były, to 1) tereny między linią brzegu a walem przeciwpowodziowym lub naturalnym wysokim brzegiem, w który wbudowano trasę wału przeciwpowodziowego (...) 3) strefa przepływów wezbrań powodziowych określoną w planie zagospodarowania przestrzennego na podstawie studium ochrony przeciwpowodziowej (...).
W obecnie obowiązującym od 18 marca 2011 r. Prawie wodnym funkcjonują jako obszary szczególnego zagrożenia powodzią w rozumieniu art. 9 ust. l pkt 6c) rozszerzającym to pojęcie. Jednak do dnia uwzględnienia obszarów szczególnego zagrożenia powodzią na mapach zagrożenia powodziowego (które mają zostać opracowane do 22 grudnia 2013 r.), za takie należy uznać dotychczasowe obszary bezpośredniego zagrożenia powodzią (art. 17 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o zmianie ustawy prawo wodne i niektórych innych ustaw). Tak więc do tego czasu będzie obowiązywała jedynie nowa nazwa obszary szczególnego zagrożenia powodzią, ale dotycząca poprzedniego zakresu.
