Niepokojącym zjawiskiem, na jakie wskazuje Krzysztof Błażejowski, jest fakt braku  zainteresowania przygotowaniem KDA przez środowiska drogowe stosujące daną technologię. Przykład takiej sytuacji dotyczy powierzchniowych utrwaleń. Komitet Techniczny nr 212 PKN dotąd nie rozstrzygnął, czy taki dokument należy wykonać dla tej technologii, ponieważ nie widać podmiotów zainteresowanych takim KDA. - A przecież powierzchniowe utrwalenie jest typową technologią utrzymaniową, powszechnie wykorzystywaną w odnowach realizowanych na sieciach dróg samorządowych. W kraju funkcjonuje wiele przedsiębiorstw, które z tych robót żyją, tymczasem z ich strony nie ma impulsu, by uruchomić proces opracowania KDA wg normy PN-EN 12271. Być może wiele osób nie wie, że już od 1 stycznia 2011 roku będzie funkcjonował znak CE na powierzchniowe utrwalenie, ponieważ od tej daty norma na powierzchniowe utrwalenia będzie zharmonizowana – mówi Krzysztof Błażejowski i równocześnie podkreśla, że przygotowania należy rozpoczynać odpowiednio wcześniej, a nie w ostatniej chwili lub już po terminie.

***

Wśród problemów praktyki dochodzenia do finalnej wersji KDA Krzysztof Błażejowski wymienia także te odnoszące się do tworzenia projektu dokumentu, w tym między innymi: konieczność ustalenia praw i obowiązków zespołu autorskiego, zasad protokołowania posiedzeń zespołu i ujawniania tych zapisów, określenie kto ma prawo na spotkaniach głosować i na jakiej podstawie oraz czy mają one być otwarte czy zamknięte dla osób z zewnątrz. Zaznacza, że należy również stworzyć procedury weryfikacji projektu KDA oraz rozważyć wprowadzanie okresu przejściowego służącego sprawdzaniu poprawności wymagań w praktyce. Przykład WT-2 2008 pokazuje, jak ważny jest etap weryfikacji i ustalanie okresów przejściowych. Barierą do pokonania w procesie tworzenia dobrych dokumentów aplikacyjnych jest również procedura uzgadniania treści KDA (ankietyzacji) z całą branżą, w tym też dyskutowania nad zgłoszonymi uwagami (określenia do kogo kierować uwagi oraz kto je odrzuca lub akceptuje).

W polskiej praktyce nie ma też procedury opisującej proces poprawiania KDA. - Nikt nie jest doskonały. Błędy były, są i będą w KDA. Nie należy się wstydzić błędów, należy się wstydzić unikania dyskusji o błędach i ich przyczynach. W normalny, spokojny sposób trzeba błędy eliminować, a KDA poprawiać – zastrzega Krzysztof Błażejowski.

AS

Opinie dr. inż. Krzysztofa Błażejowskiego są podsumowaniem jego spostrzeżeń i doświadczeń z pracy nad KDA, w jakich osobiście brał udział. Nie odnoszą się do innych osób i organizacji, a jedynie do zauważonych, ogólnych problemów. Sformułował je w wystąpieniu podczas XXIII Seminarium Technicznego Polskiego Stowarzyszenia Wykonawców Nawierzchni Asfaltowych „Wymagania techniczne w teorii i praktyce cdn.” (Jachranka k/ Warszawy, 27-29 października 2010 r.).

XXIII Seminarium Techniczne Polskiego Stowarzyszenia Wykonawców Nawierzchni Asfaltowych „Wymagania techniczne w teorii i praktyce cdn.”, które odbyło się w Jachrance k/ Warszawy w dniach 27-29 października 2010 r., zgromadziło 200 uczestników. Seminarium było podsumowaniem dotychczasowych prac, jakie wykonano opracowując wymagania techniczne, które zostały wprowadzone do stosowania przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. – To należy uznać za duży sukces obecnej administracji drogowej, która przy współpracy z IBDiM, PSWNA, PZPiK, oraz ekspertów, wydała Wymagania Techniczne WT-1, WT-2 oraz WT-4 i WT-5 niezależnie od ich niedoskonałości – podkreśla Dariusz Słotwiński, prezes Polskiego Stowarzyszenia Wykonawców Nawierzchni Asfaltowych. – Po kilkunastu latach bezsilności poprzednich kierownictw administracji drogowej, droga do opracowania Ogólnej Specyfikacji Technicznej Budowy Dróg w Polsce ma bardzo solidną bazę właśnie w postaci Wymagań Technicznych. To ogromny krok naprzód. Obecnie powinniśmy przystąpić do systematycznego zbierania wyników badań laboratoriów technicznych, a następnie wytypować główny ośrodek badawczy w Polsce, by na podstawie analiz i wniosków poprawiać i uzupełniać zapisy w WT – podkreśla prezes Dariusz Słotwiński.

W trakcie seminarium zostały wygłoszone następujące referaty:

1. Wymagania techniczne w teorii i praktyce – Wacław Michalski (GDDKiA )
2. WT-1 po zmianach – opinia producentów kruszyw – Aleksander Kabziński (PZPK )
3. WT-1 zastosowanie w praktyce – Marek Krajewski (Lafarge Kruszywa i Beton)
4. Konsensusy i kompromisy WT-2. Przykłady zastosowań – dr inż. Igor Ruttmar (TPA)
5. Czy warto oceniać odporność na koleinowanie mieszanek mineralno-asfaltowych w świetle wymagań WT-2 – dr inż. Bohdan Dołżycki  (Politechnika Gdańska)
6. Wytyczne Techniczne-3 cdn… - Włodzimierz Poboży (PSWNA)
7. Doskonalenie (procesu powstawania) dokumentów aplikacyjnych do PN-EN - dr inż. Krzysztof Błażejowski  (Orlen Asfalt)
8. Wprowadzenie do WT-4 – Konrad Jabłoński (PSWNA)
9. Perspektywy zastosowania WT-4 w praktyce – Bogdan Bogdański (GDDKiA Laboratorium Poznań)
10. Mieszanki związane hydraulicznie (HBM) w nawierzchniach drogowych oraz w ulepszonym podłożu - Wprowadzenie do WT-5 – dr inż. Cezary Kraszewski, dr inż. Jadwiga Wilczek  (IBDiM)

Tweet