Wnioski

• Ochrona przed hałasem wymaga kompleksowych działań w sferze: planistycznej, organizacyjnej i inwestycyjnej.
• Programy ochrony przed hałasem nie mogą narzucać rozwiązań zastrzeżonych dla sfery planowania przestrzennego.
• Skuteczność ochrony przed hałasem zależy od umiejętności wykorzystania wielu narzędzi, dla których punktem odniesienia powinno być prawo miejscowe.
• W sytuacji braku planu miejscowego preferowane powinny być działania organizacyjno-techniczne oraz ochrona stosowana w miejscu dotarcia fali.
• Wobec niskiego stanu wiedzy o oddziaływaniu hałasu na zdrowie i warunki życia ludzi, programom ochrony przed hałasem powinny towarzyszyć działania edukacyjne.

Podsumowując można stwierdzić, iż nowoczesność planowania przestrzennego, w odniesieniu do ochrony przed hałasem, nie powinna polegać na restrykcyjnym podejściu i formułowaniu nakazów i zakazów, lecz na kompleksowym rozwiązywaniu problemu zanieczyszczenia hałasem naszego środowiska. Dopiero połączenie polityki przestrzennej gminy z działaniami organizacyjno-technicznymi i ograniczaniem poziomu emisji ze źródeł hałasu, często dopiero na podstawie przeglądów ekologicznych i pomiarów porealizacyjnych, mogą przynieść oczekiwane efekty. Ważne jest także, aby podejmowane działania były właściwie rozłożone w czasie, w dostosowaniu do możliwości stanowienia prawa miejscowego. Prymat ochrony przed hałasem nie może prowadzić do degradowania krajobrazu w przestrzeni miejskiej (izolowania i stwarzania opresyjności w przestrzeni publicznej), np. poprzez stosowanie najprostszych środków ochrony przed hałasem (ekranów akustycznych), szczególnie tam, gdzie możliwe jest zastosowanie innych rozwiązań (jednego lub wielu działań dających skumulowany efekt ochrony).

Niemniej ważnym zagadnieniem jest stopień i skala występujących przekroczeń, wiarygodność źródeł informacji i dostosowanie podejmowanych działań do tych przekroczeń. Powszechność zanieczyszczenia hałasem naszego środowiska nie powinna prowadzić do lekceważenia tego zjawiska, wymaga równoległego edukowania społeczeństwa i informowania o długotrwałych skutkach społecznych stałego narażenia na nadmierny hałas.

Krzysztof Michalski
Biuro Planowania Przestrzennego Miasta
w Szczecinie

Krzysztof Michalski zagadnienia planowania przestrzennego w kontekście klimatu akustycznego miasta prezentował w referacie podczas Ogólnopolskiej Konferencji „Problem hałasu w mieście - Od map akustycznych do programów ochrony przed hałasem”, zorganizowanej przez ABRYS Sp. z o.o. i Urząd Miasta Szczecina (Szczecin, 4-5 listopada 2010 r.).

Spatial Planning and the acoustic climate of the city
The starting point for exploring the possibilities for noise nuisance reduction in the local zoning plans is the Act of 27 April 2001 Environmental Protection Law (Official Journal 2008 No 25, item 150), which defines noise as sounds with frequencies from 16 Hz to 16,000 Hz. According to this Act the protection against noise means ensuring the best possible acoustic performance in the surrounding, in particular by the following actions: keeping noise levels below permissible level or at least at this level or reducing the noise at least to the permissible level, if it is not met. The dispositions for bodies preparing studies of conditions and directions of spatial management and local zoning plans has been given in the Act. According to these dispositions the local government is responsible for keeping the natural balance and reasonable  management of environmental resources, taking into account also the need for protection against noise.

Tweet