Drogi i mosty

Badania MMA z dodatkami obniżającymi temperaturę„Badania mieszanek mineralno-asfaltowych o obniżonej temperaturze otaczania” to tytuł pracy zleconej Politechnice Gdańskiej przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad. Celem tego projektu jest sprawdzenie wpływu dodatków obniżających temperaturę na niektóre parametry mieszanek mineralno-asfaltowych. Projekt rozpoczęto pracami studialnymi w listopadzie 2009 r., a planowany termin ukończenia badań laboratoryjnych i terenowych na odcinkach doświadczalnych, a więc całego programu badawczego, to listopad 2011 r.

Badania laboratoryjne dotyczyły cech lepiszczy oraz cech mieszanek mineralno-asfaltowych (stabilność, odporność na działanie wody i mrozu, starzenie, koleinowanie). Zgodnie z założeniami programu badawczego testom poddano jeden typ mieszanki –  beton asfaltowy do warstwy ścieralnej – produkowany zarówno z asfaltem zwykłym, jak i modyfikowanym.

Bazylea – metoda na miłe miasto cz. IIDzisiaj w Bazylei ok. 17% podróży, w tym dojazdów do pracy, odbywa się rowerami, których jest o połowę więcej niż samochodów. Sprzyjający „miękkiemu transportowi” klimat ulic zapewnia w dużej mierze wciąż powiększana strefa „Tempo 30” (czyli ograniczenia prędkości do 30 km/h), obejmująca przede wszystkim ulice mieszkaniowe, ale niekiedy także większe ulice centrum.

Bazylea – metoda na miłe miasto cz. INiemal 200-tysięczna Bazylea, centrum około 350-tysięcznej aglomeracji, jest historycznym miastem nad górnym Renem, wciśniętym w narożnik Szwajcarii, gdzie Niemcy spotykają się z Francją. To specyficzne położenie nie przeszkadza miastu być lokalną stolicą wielonarodowego regionu, do której już 20 lat temu dojeżdżało aż 45% wszystkich pracujących. Struktury miejskie wykraczają daleko poza granice Bazylei, wchodząc nie tylko w głąb kantonów Basel-Landschaft i Solura, ale też na teren Francji i Niemiec. Centrum, rozcięte rzeką, składa się z miasta właściwego – Grossbasel oraz z dawnego przedmieścia, Kleinbasel. Nie jest Bazylea miastem szczególnie popularnym wśród turystów, żyje przede wszystkim z przemysłu, handlu i zarządzania gospodarką.

Myto śródmiejskie XXI wieku cz. IIW porównaniu do okresu sprzed wprowadzenia myta, charakter ruchu na obszarze strefy uległ znaczącym zmianom. Liczba pojazdów wjeżdżających zmniejszyła się o 21% w pierwszym roku obowiązywania opłat, liczba samochodów osobowych przekraczających kordon spadła nawet o ponad 1/3 (do ok. 130 tys.; zwiększyła się za to o ok. 7 tys. liczba taksówek, wyłączonych z płacenia myta). Ruch wewnątrz strefy zmniejszył się o 15%, zaś liczba podróży rowerowych wewnątrz niej zwiększyła się o 43%. Obciążenie ulic obwodowych zwiększyło się bardzo nieznacznie, co spełniło optymistyczne oczekiwania TfL. Kilka lat później ta wielkość powróciła nawet do stanu z 2002 r.

Myto śródmiejskie XXI wieku cz. I17 lutego 2003 r. Rada Wielkiego Londynu wprowadziła opłaty za wjazd samochodem do centralnej części miasta, znane jako „congestion charges” – opłaty za kongestię (czyli za przyczynianie się do powstawania korków). Stały się one istotnym elementem programu wyborczego pierwszego burmistrza Wielkiego Londynu, Kena Livingstone’a, po przywróceniu władz metropolitarnych w 2000 r. Pomysł wprowadzenia myta za wjazd do śródmieścia opiera się na obserwacji, że jeśli ludzie płacą za jakieś dobra lub usługi bezpośrednio, to są skłonni je używać mniej rozrzutnie.

ISKIP w ochronie drógJak podaje Instytut Badawczy Dróg i Mostów co 3 pojazd ciężarowy poruszający się po naszych drogach jest przeciążony, a przeciążenia sięgają od 20% do 70% dopuszczalnej masy pojazdu. Powoduje to wzrost procesu niszczenia drogi od 20 do 400 razy i przyczynia się do skrócenia czasu życia nawierzchni od 50% do 150%. Te przesłanki stały się społecznym i ekonomicznym argumentem dla projektu ISKIP - Inteligentnego Systemu Kompleksowej Identyfikacji Pojazdów. Był to dwuletni projekt realizowanym przez IBDiM, który zakończył się pierwszymi wdrożeniami systemu w 2010 roku. System wykorzystywany między innymi w preselekcji wskazuje prawie 100% skuteczność w wychwytywaniu pojazdów przeciążonych i przyczynia się do uzyskania od 20 do 80% spadku taboru przeciążonego w ruchu na odcinkach na których funkcjonuje.