Drogi i mosty
Działanie ruchów masowych prowadzi do utworzenia się specyficznych form morfologicznych. W wyniku obrywania zdefragmentowany materiał gromadzi się u stóp zbocza, tworząc stożek lub hałdę usypiskową (usypisko, piarg). W wyniku spływu gruzowego również tworzą się stożki, a wzdłuż drogi, którą spływ gruzowy przebył powstają wały, znane jako levee. Efektem spływów ziemnych i błotnych są zwykle wały i loby. Natomiast zsuwanie prowadzi do powstania osuwisk, co wyraża się bardzo często specyficznym, schodkowym kształtem zbocza.
- Szczegóły
- Antoni Wójcik, Teresa Mrozek
Powierzchniowe ruchy masowe należą do rozpowszechnionych zagrożeń geodynamicznych i noszą cechy klęski żywiołowej. Polska jest krajem, gdzie osuwanie pociągnęło za sobą niewielką liczbę ofiar, natomiast zniszczenia infrastruktury, zwłaszcza drogowej, są spektakularne. Właściwe rozpoznanie osuwisk i sporządzenie ich wiarygodnych map jest niezbędnym krokiem w ograniczaniu tego zagrożenia.
- Szczegóły
- Antoni Wójcik, Teresa Mrozek
Opisywane w poprzednich częściach artykułu zniszczenia przepustów wykonywanych pod korpusem drogi w miejscach osuwiskowych wskazują pewne prawidłowości w niszczeniu urządzeń odwadniających. Przede wszystkim zmianom ulegają przepusty, w których niszczone są kręgi betonowe na skutek ściśnięcia masami gruntowymi. Powstają spękania sklepienia, dna i boków, poszczególne kręgi ulegają zjawisku „klawiszowania”, czyli rozchodzenia się niezależnie od siebie betonowych elementów, a także załamanie najczęściej konstrukcji wylotu z przepustu.
- Szczegóły
- Anna Pietrusza, Stanisław Pletnia
Na południowym odcinku drogi krajowej nr 7 występuje 16 form osuwiskowych, opisanych w tym artykule. W tym pięć osuwisk jest aktywnych.
- Szczegóły
- Anna Pietrusza, Stanisław Pletnia
Południowy odcinek drogi krajowej nr 7 Kraków - Lubień biegnie po trasie, na której występuje skumulowanie procesów różnych form osuwiskowych. Pierwsze wzmianki na ten temat sięgają lat 30. ubiegłego wieku. Na odcinku Kraków - Myślenice, przebudowywanym na dwie jezdnie w latach 70. ubiegłego wieku, występuje 16 form osuwiskowych, z czego 5 jest nadal aktywnych i zagraża stateczności korpusu drogowego.
- Szczegóły
- Anna Pietrusza, Stanisław Pletnia
Rozpoznanie osuwisk powinno być przeprowadzane sukcesywnie na wszystkich etapach prac projektowych. W każdym etapie zakres prac geologicznych byłby szerszy i miałby za cel uszczegółowienie rozpoznania o nowe elementy budowy geologicznej. Taki schemat postępowania na konferencji w 2000 roku proponowali A. Sroczyńska i J. Stręk – autorzy materiału „Rola rozpoznania geologicznego w projektowaniu zabezpieczeń osuwisk drogowych we fliszu karpackim” [1].
Propozycja dotyczyła głównie osuwisk w obrębie Karpat Fliszowych i ich rozpoznania dla budowanych nowych odcinków dróg lub modernizacji istniejących z odcinkami biegnącymi po nowym szlaku.
- Szczegóły
- Włodzimierz Grzywacz
